---->>
ค่าของของใจใช่หน้าตา
หน้าขาวขาว ราวมั่น นั้นที่ทิ้ง
หน้าลิงลิง จริงล่ะนะที่สน
หน้าวอกวอก หลอกใจให้กังวน
หน้าย่นย่นล้นยิ่ง..จริงน้ำใจ
หน้าอ่อนอ่อนซ่อนบังหวังเชยชิด
หน้าบิดบิดคมสันทำหวั่นไหว
หน้านิ่งนิ่งจริงแท้เกินแลใจ
หน้าใสใสใจชั่งเกินหยังลง
จะดูหน้าหาค่าใจก็ไม่ได้
ต้องดูไปให้รู้ค่าอย่าไหลหลง
ความจริงแท้แน่นั้นที่มั่นคง
ใครยุยงอย่าตามความจะแปร
จะดูคนค้นนิดอย่าคิดด่วน
จงใคร่ครวญทวนซ้ำย้ำให้แน่
หากดูผิดพลาดหน่อยโดนลอยแพ
สองตาแลแน่ใจยังไม่จริง
.........
ภ.ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น