---->>
☼ กลอน..มั่ว
อยากแต่งแต่ไม่รู้จะแต่งไร
เขียนอักษรกลอนกลอย่างคนต๊อง
อาจดูบ๊องบ้องตื้นมิชื่นฉ่ำ
ไม่มีต้นมีสายขยายคำ
เพียงแค่พร่ำภาษาว่าบรรยาย
กลอนเรื่อยเปื่อยเฉื่อยแฉะแกะภาษา
ร้อยเรียงมาว่าไปไร้ความหมาย
กลั่นกรองเล่นเป็นคำนำเรียงราย
วาดเส้นสายคลายครุ่นว้าวุ่นใจ
อารมณ์สร้างบางเบาเกลากลอนสด
ปลายนิ้งจรดกดคีย์วจีใส่
เพียงสัมผัสจัดวางอย่างเป็นไป
แม้จะไร้เนื้อหาอย่าว่ากัน
ด้วยอยากเขียนเพียรฝึกใจนึกแต่ง
มิแอบแฝง..แกล้งกวน..ชวนให้ขัน
จินตนาว่าคำเอ่ยรำพัน
แล้วแต่กลั่นคำต่อทอเป็นกลอน
จะเรียนพร่ำคำรักเรียงถักถ้อย
ก็ยังด้อยรอยคำพร่ำอักษร
คิดดัดแปลงแฝงนัยในฉากตอน
ก็ซับซ้อนซ่อนเงื้อนบิดเบือนไป
บทกลอนเหงาเศร้าขมตรมดวงจิต
ก่อนเคยคิดขีดลงบรรจงใส่
แต่บัดนี้นี่เราเมาหรือไร
ถึงเขียนได้แค่กึ่งครึ่งครึ่งกลาง
หาเหตุผลให้ใจ..ไร้เฉลย
จากก่อนเคยจินตนาภาษาสร้าง
แล้วทำไมไยกลับ..ปรับมุมวาง
เพียงแค่ร่าง..ทางพร่ำ..ไร้คำกลอน
ไม่ถึงบทจดคำที่นำเขียน
ก็ต้องเปลี่ยนเรื่องใหม่ไล่อักษร
ท้อหลายครั้งนั่งมองตรึกตรองตอน
สุดท้ายอ่อนใจลง..กดส่งเลย
.........
ภ.ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น