ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพฤหัสบดีที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2554

เสียงของความโหยหา เวลาที่ขาดตอน







เสียงของความโหยหา เวลาที่ขาดตอน



ชีวิตนี้พี่พาน้องฝ่าบุก
ผจญทุกสิ่งอย่างที่ขวางกั้น
ทั้งเรื่องร้ายเรื่องดีมีเคียงกัน
เราฝ่าฟันมาตลอดไม่ถอดใจ


พี่เดินนำทำทางอยู่ข้างหน้า
คอยรักษาปกป้องคุ้มครองให้
แม้ว่าเจออุปสรรคหนักเท่าใด
จะผ่านได้ด้วยดีเพราะพี่ชาย


และด้วยจิตคิดเหลิงระเริงหลง
พี่จะคงเคียงข้างไม่ห่างหาย
ถึงมีภัยใดมาหาระคาย
พี่ใช้กายเป็นโล่โผรับแทน


ความไว้ใจที่คาดและวาดหวัง
กลับต้องพังครืนไปไร้แบบแผน
ชีวิตนี้ที่ไม่มีพี่เป็นแกน
เหมือนผูกแขวนเดียวดายด้ายเส้นเดียว


เพิ่งประจักษ์หลักชัยไม่ไกลห่าง
คอยอยู่ข้างเคียงกันวันเปล่าเปลี่ยว
แค่ลูบหัวยิ้มมาช่วยยาเยียว
กอบแรงเรี่ยวลุกสู้อยู่ทุกคราว


พี่มีค่ากับใจกว่าใครอื่น
ยามขมขื่นนึกคำที่พร่ำกล่าว
"ทุกข์และสุขคู่ใจไม่ยืนยาว
หากปวดร้าวจำไว้ว่าอย่าให้นาน"

.........
ภ.ภาพวาด



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น