ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพุธที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2554

สมกันไหม





สมกันไหม?


ไม้และป่าผาเขาลำเนาห้วย
สิ่งอำนวยเอื้อโปรดประโยชน์แน่ว
ถูกทำลายตายคว้างถูกถางแนว
ทั่วทุกแถวขอบเขตเหตุเพื่อเงิน



ทั้งคนจรหมอนหมิ่น,คนถิ่นที่
สำนึกดีมีไหมให้สรรเสริญ
แค่รักษาค่าคงมิหลงเพลิน
ชีพดำเนินต่อได้ไปอีกไกล



แต่นี่เนาะเพราะโลภละโมบมาก
จึงทุกข์ยากทั่วหน้าพาหวั่นไหว
แค่เพียงเม็ดเศษทานเขาหว่านไว้
ทุกข์ที่ได้ไงเล่าเท่าทวี



สมกันไหมได้มาเมื่อคราก่อน
สิ่งที่ย้อนคืนรับกลับยากหนี
นายบุญกลุ่มทุ่มให้ได้ใช้มี
เขาหลบลี้ภัยซวยด้วยไหมเออ



รณรงค์คงถูกที่ปลูกป่า
แต่ทว่าช้ามากหากเสนอ
กว่าจะงอกออกงามกี่ยามเธอ
ถึงจะเจอไม้ใหญ่ให้พักพิง



มันหมดแล้วแน่วแน่เกินแก้ไข
จากนี้ไปหนทางต่างจมดิ่ง
โลกวิบัติสัตว์-คนแก่งเข้าแย่งชิง
ทุกทุกสิ่งเลวร้ายสลายลง
.........

ภ.ภาพวาด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น