ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันอังคารที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ถ้าไม่รักกัน ฉันก็จะไป



ภ.ภาพวาด-สีเขียว  &  Design with love-สีม่วง




เธอมีใหม่ใจเปลี่ยนเวียนหักเห-ภาพ
รักรวนเรเร่ขายให้หมายทั่ว

คนที่สองคล้องสามมาติดตัว
แจกรักมั่วแบบนี้หรือคือจริงใจ




ก่อนที่พบคบหาว่าคงมั่น
แต่บัดนี้กับปันฝันเคยให้
มีหญิงอื่นยืนข้างย่างคู่ไป
แล้วจะให้เชื่อได้อย่างไรกัน




นับจากนี้ต่อไปไม่ขอคบ
ขอให้จบลงไปเหมือนเป็นฝัน
รักที่ได้คือน้ำตาสุดจาบัลย์
ฉันจะลืมคืนวันมิผันลวง




นั่งมองฟ้าพาย้อนก่อนเคยรัก
นึกถึงพักตร์แก้วตาที่ลาล่วง
รู้สึกแปลบแสบจี๊ดกรีดทั้งทรวง
เรื่องเธอลวงยังถ่วงใจได้น้ำตา




จะมีไหมใครที่ฤดีมั่น
มาร่วมฝันเคียงกันวันห่วงหา
เติมช่องว่างสร้างใจให้โสภา
คอยโอบกอดกายา..ล้าเหลือเกิน




ยิ่งครวญคิดจิตช้ำน้ำตาตก
กลางห้องรกร้างใจใครสรรเสริญ
รักที่ห่วงล่วงลับยังยับเยิน
ไร้คนเดินเคียงข้างต่างลาไกล




เจ็บหนักนักรักมีนี้ทำร้าย
จะต้องเห็นฉันตายก่อนใช่ไหม
เธอถึงจะหยุดพักรักหลายใจ
ที่แจกใครต่อใครตามใจเธอ




ไม่อยากเชื่อคนดีที่เคยคิด
ว่าสนิทแนบกายชายเสมอ
ทำเหมือนหญิงนี่แลแค่บำเรอ
จึงเสนอความช้ำแล้วจำลา




อยากจะแช่งแกล้งสาปกราบทวยเทพ
ใจอักเสบช้ำหนักช่วยรักษา
มอบคนดีมีรักเดียวมาเยียวยา
ให้เขาลบรอยน้ำตาที่พร่างพรม




แต่หากว่าคนดีไม่มีแล้ว
ก็ขอให้คลาดแคล้วรักแสนขม
อยู่เป็นโสดโปรดช่วยอวยภิรมย์
จะไม่ขอระทมเพราะคมรัก




ยิ้มกับตัวหัวใจที่ได้แผล
เก็บหัวใจใครไม่แลแค่ห้ามหัก
มิอยากรองเป็นสองเขาเราขอพัก
เมื่อเสียใจโหมหนักใจตัดรอน




หลั่งน้ำตาอาลัยในวันนี้
รู้ตัวดีเจ็บผ่านมายังว่าสอน
โดยเฉพาะรักนี้ที่จากจร
เอ่ยพร่ำวอนอ้อนไปใครสนเรา




จากวันนี้ต่อไปจะไม่ร้อง
จะไม่ฟ้องใจจมข่มความเศร้า
เธอมีใครระรื่นยืนเคียงเงา
ฉันคนเก่าเฝ้าย้ำจำใจตน




และสุดท้ายขอฝากอยากกล่าวว่า
เราจงลากันตรงนี้ไปให้พ้น
ถ้าไม่เลิกหลายใจหมายเปลี่ยนคน
จะไม่ทนเจ็บช้ำกระหน่ำทรวง



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น