---->>
อย่าหยุดเผา
เผาเข้าไป ให้ไฟลุก ทุกพื้นที่
จะป่นปี้แค่ไหนอย่าไปสน
เพลิงพระกาฬผลาญป่ามาจากคน
เป็นจุดแรกเริ่มต้น..ของผลตาม
เมื่ออยากเผาเอาให้สุดจุดไฟสุม
จะที่ลุ่มดอนไร่ไม่ต้องถาม
เชิญเผาเกลี้ยงเยี่ยงเคยแม้เลยลาม
อย่าไปห้าม ปล่อยสุดสุด จุดเข้าไฟ
พอแล้งร้อนวอนว่าอย่าครวญคร่ำ
นึกที่ทำเสียนิดคิดให้ได้
ฝีมือเผาเราเองเกรงอะไร
จงรับไว้ เหมือนป่า อย่าไปกลัว
รณรงค์"เลิกเผา"ก็เท่านั้น
ทำเพ้อฝันคิดเปลี่ยนน่าเวียนหัว
ยิ่งพูดปรามห้าม"อย่า" ดังหาตัว
คนเผาทั่วทุกแห่งแข่งกันทำ
จะห้ามไปไยเล่าไม่เข้าท่า
ปล่อยมันบ้าจนสุดถึงจุดต่ำ
พอโลกร้องเรียกคืน..ยื่นความช้ำ
อย่าไห้ร่ำพร่ำโทษโกรธฟ้าดิน
แล้งน้ำใช้ได้ยากยาก..ลำบากล้น
ร้อนเสียจนเหงื่ออาบเหม็นสาบกลิ่น
มนุษย์สัตว์กัดกันแกล้งแย่งน้ำกิน
คงได้ดิ้นสู้ชะตาพามันส์เพลิน
.........
ภ.ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น