---->>
เคียงบ่า
แสงสุรีย์ สีเหลือ ณ เบื้องหน้า
ใกล้จะลับขอบฟ้าพาสิ้นแสง
หมู่วิหคผกผินบินอ่อนแรง
กลับคืนแหล่งร่มไม้ที่ชายดร
กระพือปีกขึ้นลงคงจังหวะ
ไม่ลดละ แม้ลมโลก พัดโกรกต้อน
ยังโผผินบินสู้คืนสู่คอน
มิอาทรอุปสรรคเข้าผลักดัน
เปรียบเราสองน้องพี่มิมีต่าง
ลุยทุกทางถางเข้าเพื่อเป้าฝัน
ดงด้านมีกี่ด้าน..ก็ผ่านมัน
ด้วยยึดมั่นจะไป..คว้าชัยมา
ล้าบ้างครั้งรั้งใจให้เริ่มเหนื่อย
อาจเดินเฉื่อยแทบทรุดหยุดใฝ่หา
แต่เพราะมีกันสองต้องพึ่งพา
จึงพยายามข้ามฝ่าเคียงบ่าเดิน
ผลัดพยูงจูงมือสื่อสมาน
แทนสัญญาณของใจให้สรรเสริญ
ถึงลำบากยากไร้ไม่ไกลเกิน
ต้องเผชิญด้วยสติ..อย่าริลน
ทำวันนี้เพื่อวันหน้าอนาคต
มิใช่ว่าเป็นกฎ..กำหนดผล
ชีวิตหนึ่งประเสริฐเกิดเป็นคน
ต้อนดิ้นรนเพื่ออยู่แล้วสู้ไป
ยามเหนื่อยนักพักหน่อยค่อยไปต่อ
อีกคนรอเป็นหลักนิ่งให้อิงไหล่
สร้างแรงกายพูนเพิ่มเติมแรงใจ
รอจนไหวถึงก้าวตรงเข้าลุย
.........
ภ.ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น