---->>
ภาพโดนใส่ร้าย
มันหงุดหงิด ติดจะเซ็ง นั่งเคร่งเครียด
ทุกอย่างเบียดเข้าหาพาให้กลุ้ม
คนสร้างเรื่องปิดเบื้อหลังยังรายรุม
จึงขอทุ่มทิ้งออกไปนอกกาย
คุมสติคุมอารมณ์ข่มไว้หมด
แล้วกำหนดใจเรากับเป้าหมาย
สิ่งที่เป็นประเด็นอยู่รู้ไม่คลาย
จึงปล่อยตายกับกาลให้ผ่านไป
ฉันเหนื่อยนัก หนักด้วย เหมือนซวยซ้ำ
โดนตอกย้ำ ยำแหลก เรื่องแปลกใหม่
คนหน้าหนา กล้ากล่าวราวไร้ใจ
เอ่ยขอให้ คิดเงินเกินของมี
พอเปล่าปัดขัดไป"ไม่ได้ดอก"
กลับถูกตอกกลับมา..แล้วลาหนี
เหมือนโดนมนต์ นะ จัง งง หลงทันที
"เอ๊ะ!!เมื่อกี้ ขอเบอร์มันงั้นหรือเรา!! ? "
พอมนต์คลาย ใจเดือดเลือดขึ้้นหน้า
ไอ้คนบ้าใส่ร้ายตรูดูมันเหมา
อยากอมตังค์ทั้งทีที่จะเอา
แถมโยนไฟให้เผาเราเกือบดำ
พ่อหันควับจับจ้องมองดุดุ
เหมือนปะทุเพลิงพากว่าจุดต่ำ
ขนลุกซู่! รู้งานเข้า เพราะเขาอำ
ไม่พูดพร่ำ คำสวดแรก ตีแสกกลาง
"ทำไมจึงขอเบอร์ "ไอ้เจ๋อ"นั่น
หรือผีมันสิงสู่อยู่คุมร่าง
ลูกของพ่อเปลี่ยนไปไม่สำอาง
คิดเป็นอย่างใครอื่นยื่นคำวอน"
พออ้าปากจะมอบคำตอบกลับ
ก็โดนสับด้วยคำแม่ แหม!!ช่างหลอน
ท่าทีเห็น ให้อึ้ง ตะบึงตะบอน
เหมือนงอนงอนฉันด้วย..เลยซวยไป
ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ซึ่งโมโห
อยากวิ่งโล่ เตะปาก หากทำได้
อารมณ์ปี๊ด ถึงขีดสุด กว่าจุดไฟ
ต้องข่มไว้ เงียบก่อน เพราะร้อนเกิน
ถ้าพรุ่งนี้ดีขึ้นไม่มึนนัก
จะปักหลักอธิบายอย่างไม่เขิน
เรื่องขอเบอร์ "ไอ้เจ๋อ"นั้น ฉันน่ะเมิน
ไม่คิดเดินนอกลู่..หนูเปล่าทำ!!!
.........
ภาพวาด
๕.๕.๒๕๕๕
ทำไมคนมัวชั่วได้ขนาดนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น