---->>
ปล่อยฝันลอย
น้ำตาหยดรดร่วงเลอะพวงแก้ม
ทุกข์เสียบแซมแต้มใจไม่หยุดนิ่ง
เคยมีเขาเป็นหลักให้พักพิง
วันนี้อิงกับเงาของเราเอง
เหม่อมองออก นอกหน้าต่าง อย่างหวั่นหวาด
ที่หวังวาด คงไกล ไร้ทางเร่ง
ไม่มีรัก ถักทอ ก็วังเวง
คงต้องเจ๊ง ปล่อยฝัน นั้นลอยไป
.........
ภ.ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น