---->>
กร่อยแน่เทียว เที่ยวมา หาเสียงร้อง
ไร้แววของ เสียงขาน พางานกร่อย
ไปหลบกาย คล้ายพลาง เกลื่อนทางรอย
เจ้าตัวน้อย กลัวคนจับ หิ้วกลับไป
ไหวหวั่นจิต ฤทธา หน้ามนุษย์
ความคิดผุด จับฆ่า น่าหวั่นไหว
กินทุกอย่าง ต่างแปลง ต้มแกงไง
ขึ้นโต๊ะใหญ่ ใส่เครื่อง ครบเรื่องกิน
สิ้นชีพดับ ถ้าจับได้ ตายเท่านั้น
จิ้งโกร่งมัน จึงหาย กลัวตายสิ้น
คนคือพวก ห้ามไว้ใจ อย่าให้ยิน
ไม่งั้นดิ้น ไม่เหลือซาก เพราะปากคน
ภ.ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น