
เปลี่ยวจับใจ
หนึ่งความรักหนึ่งใจมอบให้หมด
กลับถูกกฎกรรมวางให่ห่างหาย
ชีวิตสิ้นงดงามด้วยความตาย
มันเลวร้ายทารุณแสนขุ่นมัว
ไม่มีเธอเหลือฉันนั้นเดินเดี่ยว
แสนเปล่าเปลี่ยวจับใจยามไฟสลัว
หยดน้ำตาเอ่อคลอท้อและกลัว
นั่งกอดตัวพิงฝาล้าเหลือเกิน
.........
ภ.ภาพวาด
---->>
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น