---->>
พิษวาจา
พิษวาจาพาให้ใจรุมร้อน
จะนั่งนอนไม่สุขทุกข์ถามหา
ได้ยินเพียงเสียงก้องของวาจา
ทิ่มแทงมากลางอกตกภวังค์
คราวแรกเริ่มเติมหวานผสานผสม
พอชื่นชมหมดรักกลับหักหลัง
ถ้อยที่กล่าวราวมีดกรีดใจพัง
ต้องทรุดนั่งข้างเสากอดเข่าตรม
เธอทำให้ใจนี้มีความหวัง
แล้วก็พังตรงหน้าอย่างสาสม
ไม่คิดแม้แคร์เลยเคยชื่นชม
เปรียบดังถ่มน้ำลายทิ้งท้ายเรา
.........
ภ.ภาพวาด
ส.๓.๑๑.๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น