รักไม่ตาย

รักไม่ตาย


หัวใจเธอนั้นมีไว้ให้พ่ายแพ้
ก็สมควรโดนเฉือนแล่ให้สลาย
ไม่ระวังลมลวงบ่วงลิ้นชาย
อย่ามาบ่นเสียดายให้อายดิน

หลงว่ายในน้ำตาลหลงหวานถ้อย
หลงความหวังเลื่อลอยคอย-ถวิล
เมื่อน้ำตามีไว้ให้ไหลริน
ไหลทุกวันมันจะชิน ....อย่าไปจำ
- -(เมฆา)- -


แต่นี่ก็ซ้ำเติมเพิ่มทุกหนัก
เจ็บยิ่งนักหัวใจให้ระส่ำ
ถ้อยแสลงแกล้งว่าพาระกำ
ทรวงน้องช้ำแล้วพี่จ๋า..ขอลาตาย
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ถ้าน้องตายเพื่อหนี พี่ตายด้วย
หากจะช่วยให้ช้ำขมล่มสลาย
แต่ก่อนจะปลิดกมลจนวางวาย
ขอเอ่ยคำสุดท้าย "ว่ารักเธอ"
- -(เมฆา)- -


รักที่ฝากฉากสุดท้าย คล้ายลมผ่าน
สิ้นวิญญาณ สิ้นลม ตรมเสมอ
ไม่มีค่า อันใด ให้ได้เจอ
เพียงเสนอ ให้สดับ ไม่จับใจ
- -(ภ.ภาพวาด)- -


หลายคำรักเปลี่ยนไปหลายครั้งนัก
แต่คำรักที่แท้จริงและยิ่งใหญ่
คือรักที่กล่าวตอนก่อนสิ้นใจ
เพราะไม่มีสิ่งใดใดมาลบ
..ด้วยนั่นคือความรักครั้งสุดท้าย
ที่คนฝันมั่นหมายได้ประสบ
ยิ้ม-สุขใจ สุขร่าง อย่างครันครบ
พร้อมชีวี ที่จบ ด้วยพบรัก
- -(เมฆา)- -


หนึ่งประโยคยามยาก..ที่หลากหลาย
มีมากมายความรู้สึก..นึกตระหนัก
มีห่วงหวงพ่วงใจ มาทายทัก
จนใจชัก หวั่นตาม..ความรักเธอ

แต่ต้องจำใจเมิน..แม้เกินห้าม
กับนิยามรักได้..ที่ใจเผลอ
มีเวลา ..เพียงเดี๋ยวเดียวนะเออ
แล้วฉันต้องพบเจอกับความตาย
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ไม่แคร์หรอกว่าจะเมินหรือเหินห่าง
ใจจะบอกเสียอย่างสร้างความหมาย
เพียงแค่เธอได้ยินย้ำคำพี่ชาย
เพื่อความรักจะไม่ตายไปกับตัว
- -(เมฆา)- -


**ขอขอบคุณพี่เมฆค่ะที่ต่อกลอนกับภาพ สนุกมากๆเลยค่ะ o^__^o