---->>
ยิ่งตัดยาก..อยากตัด
เมื่อไม่จบ ไม่ลบทิ้ง จึงยิ่งเจ็บ
เมื่อยังเก็บ ยังจำ จึงช้ำหนัก
เมื่อคนึงพึงห่วงคอยทวงทัก
เมื่อนั้นจัก ต้องตรม อารมณ์เรา
ห่วงสายใย ใจห่วง ดังบ่วงบาด
แรงพิฆาต เข่นฆ่า พาโศกเศร้า
กลืนน้ำตา เค็มเค็ม รักเล็มเอา
จนถึงเง่า แห่งจุด สิ้นสุดลม
ยิ่งตัดยาก..อยากตัดขจัดทิ้ง
ความกลอกกลิ้ง กุมเกาะ เคยเพราะบ่ม
ทรมาตราติด จิตระทม
รักขมขม อมบ้วน ไม่ควรเลย
.........
ภ.ภาพวาด
อ.๑๓.๑๑.๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น