ตัดไฟต้นลม

~ ตัดไฟต้นลม ~


เกิดหวิวไหวในอก..ตระหนกนึก
ความรู้สึกร้อนฉ่าใบหน้าฉัน
ตามร่างกายวูบจนขนลุกชัน
หัวใจสั่นเสียสมดุลว้าวุ่นนัก


อาการนี้ที่เป็นประเด็นใหม่
เกิดอะไรกับใจให้คิดหนัก
ทำไมต้องร้อนรนจนอยากชัก
เพียงการทักอย่างเก่าเขาไม่ทำ


ตั้งหัวข้อต่อจิต..คิดไม่ถูก
เอาเรื่องผูกโยงเข้า..เรานึกขำ
ด้วยเฉลยเผยแปลเพียงแค่คำ
เหมือนยิ่งย้ำให้รู้จุด..สุดห้ามใจ


"รัก"หรือนั่น มันเกิดก่อ..ต้องขอจบ
ยังมิพร้อมจะพบคบคนไหน
ยังมิพร้อมผูกห่วงพ่่วงกับใคร
ยังมิพร้อมชิดใกล้เปิดใจยอม


ต้องตัดไฟต้นลมข่มให้อยู่
ต้องลองสู้กับใจถึงผ่ายผอม
ต้องเลือกเจ็บเก็บใจด้วยไม่พร้อม
ต้องเลือกทางที่ถนอม..ยอมเจ็บเอง


อาจโหดร้ายคล้ายใจไร้รู้สึก
แต่ลึกลึกร้าวนักรักข่มเหง
ตัวของตัวเลือกพัง..จึงวังเวง
ร้องตะเบง..ออกไปใครจะฟัง
.........

ภ.ภาพวาด
ศ.๘.๒.๒๕๕๖





โชคยังช่วยไว้ทันในวันนี้
ได้หาหมอทันทีไม่มีหมอง
ไอ้โรคบ้าหมาฟัดที่กัดน้อง
ใช้แค่สองวันรักษาหาได้แคร์

แม้รอยเขี้ยวแผลเป็นที่เห็นอยู่
ทำให้รู้สึกช้ำและย่ำแย่
มิได้มีผลใดชัวร์เป็นตัวแปร
ส่งผลแก่ใจได้ทั้งร้ายดี

ภ.ภาพวาด