กฎของพี่ กดขี่น้อง

~ กฎของพี่ กดขี่น้อง ~


เรื่อง มันก็มากจากความเห็นเล่นๆของภาพที่ว่า : "แต่กับเรา เจ้าปราชญ์ เป็นน้องต้องยอมให้พี่ย่ะ มาตราฐานอยู่ที่พี่ เป็นคนตั้ง55555555" ..... ก็เลยกลายเป็นกลอน


ผมขอค้านกฎข้อไหนกันหว่านี่
น้องยอมพี่มันมีซะที่ไหน
พี่ยอมน้องรักน้องมีถมไป
พี่หน้าลิงน้องหน้าใสใช่จริงเชียว

ตามใจน้องนั่นคือกฎคนเป็นพี่
น้ำใจมีพี่คนดีพาน้องเที่ยว
น้องทำผิดพี่ต้องนับรับไม้เรียว
แม้หนังเหนียวเหี่ยวไปนิดยังน่าชม
- -(ปราชญ์)- -


กฎของฉัน เป็นงี้ อย่างที่อ่าน
ถ้าคิดค้านก็ต่างไป มิได้ข่ม
ไม่ใช่สั่ง บังคับ จับมาจม
หากมองตรม เชิญเลือกทาง..ทิ้งห่างกัน

เธอมีสิทธิ์ คิดได้ มิใช่หรือ?
จะลงชื่อ อยู่ต่อ เพื่อก่อฝัน
หรือเดินพรากจากใจ ไร้สัมพันธ์
เพราะตัวฉัน ไม่ได้ว่า จงอย่ากลัว

กฎที่เห็นประเด็นใหญ่ใจความหลัก
คงประจักษ์แล้วหนา ใช่ว่ามั่ว
"ต้องตามใจ ในทุกอย่าง อย่าลงตัว"
โดยไม่มั่ว ระแวง เคลือบแคลงมุม

เธอออกความเห็นได้ ไม่ปิดกั้น
แต่หากฉันเลือกแล้ว แนวสุขุม
เธอก็ต้อง เออออ มาคลอคลุม
และต้องทุ่มทั้งใจเพื่อ เกื้อหนุนนำ
...........................
รู้ฉันรู้ ทำอย่างนี้ ไม่ดีนัก
หากเสียหลัก ลื่นหลง คงถลำ
ตายกับตายเท่านั้น กระกระทำ
ถูกจองจำในสิ่งพลาด อนาถใจ

เธอรู้ทาง อย่างนี้ อย่างที่เห็น
แล้วคิดเป็นประการมองด้านไหน
จะเลือกเดินเคียงกันทุกวันไป
หรือเลือกไปจากกันบอกฉันที?
- -(ภาพวาด)- -


โอ้ละเหวย! ประเทศไทยใช่เปล่านี่
ประชาชีประชาชนคนหรือผี
โอ้!ประชาธิปไตยไหนว่ามี
ตั้งกฎเกณฑ์อย่างนี้ดีหรือไร

"ผมเป็นเด็กวัยสิบ"สามตวามน่ารัก
กลับมี"พี่หน้ายักษ์"บังคับให้
เรามันเด็กรุ่นใหม่ให้ขัดใจ
เกิดผิดยุคหรือไงใครบอกที

จะมีพี่ซักคนให้อนาถ
วางอำนาจเด็ดขาดไปไหมนี่
ต้องตามใจแม่คุณเสียทุกที
โห!ไม่ดีอย่างนี้หนีเถอะเรา

มากำหนดให้จำทำตามกฎ
พี่ใจคดนั่งซดชา(เขียว)แก้เหงา
ชอบบังคับปรับเน้นเร้นดั่งเงา
เดี๋ยวจะเอาบอระเพ็ดเด็ดให้กิน

ไม่รู้จักปราชญ์เปรื่องเสียแล้วหนอ
พี่หน้างอน้องหน้าหล่อเขารู้สิ้น
พี่ตั้งกฎวอนน้าอาช่วยยลยิล
พี่ใจหินบิ่นน้ำใจกันได้ลง

มันไม่แฟร์กันหรอกนะขอบอก
จะยอมตอกหัวใจใช่คิดหลง
มิตรภาพต่างหากที่พะวง
จะยืนยงคงอยู่รู้แก่ใจ

ให้ตามกันทุกอย่างมันไม่ง่าย
ชาติเสือลายกัดกันตายแปลกไฉน
พี่กับน้องกัดกันแปลกอะไร
เคยมีไหมซักทีที่ยอมกัน

ไม่ต้องเอากฎใดมาใส่ปลอก
จะกัดกันให้พี่หงอกเต็มหัวนั่น
อย่าคิดฝันไปเลยเรื่องยอมกัน
มิตรภาพสายใยมั่นนิรันดร..
- -(ปราชญ์)- -


บอกแล้วไงไม่ับังคับ..กลับไปอ่าน
ทุกถ้อยขานสลักเป็นอักษร
อยู่หรือไป ไม่ว่า แม้อาวอน
คนใจร้อนยอมรับกับความจริง

รู้ไม่ง่ายในกฎทั้งหมดนี้
โดนกดขี่ข่มเหงไม่เกรงกริ่ง
ทำเหมือนใจไม่ห่วงอยากช่วงชิง
แล้วลืมสิ่งเที่ยงแท้คือแคร์ใจ

แต่หากลองมองลึกรู้สึกนี้
จะเห็นสิ่งหนึ่งมีที่อ่อนไหว
มันหวาดหวั่นพรั่นพรึงตรึงทรวงใน
กลัวจะได้คำลามาจากเธอ

อย่าทวงถามประชาธิปไตยให้ยุ่งยาก
ด้วยไม่อยากตั้งม็อบก่อยื่นข้อเสนอ
การบังคับให้อยู่ดูละเมอ
มันไม่เจอความจริงใจที่ให้กัน

กฎสร้างนี้ที่ดูร้าย หากใจรับ
เราต่างปรับเข้าหาพาสุขสันต์
มิตรภาพตราบนานกาลนิรันดร์
รับตัวฉันที่ฉันแย่แต่เริ่มคบ

หรือกฎนี้ที่สร้าง ขวางเกินรับ
จนถึงกลับรับไม่ได้ ให้มันจบ
อย่าเหลือบแลแคร์กันสัมพันธ์ลบ
คงเพียงพบเพื่อจาก..ยากอะไร

น้องเป็นน้องคนดีที่พี่รัก
แต่หากจักจากกันมันย่อมได้
พี่คนนี้ที่หมดค่า ขอลาไกล
จะไม่กลับมาให้ได้เห็นเลย
- -(ภาพวาด)- -


คบคนพาลพาลมักพาไปหาผิด
ใครช่างคิดคำนี้ถูกจริงเหวย
กฎบ้าบอคอแตกแปลกนักเอย
แต่เกิดมาไม่คุ้นเลยกับมัน

ปากเขากรอกบอกว่าไม่บังคับ
แต่คิดกลับเหมือนโดนจับทำหมูหัน
เชือดนิ่มนิ่มชิมให้อิ่มก็แล้วกัน
ระวัง!เถอะไขมันดั้นจุกอกตาย

เบื่อกฎเกณฑ์พี่ใจร้ายหมายกำหนด
ขอพักซดโค้กหน่อยดับกระหาย
น้องกินน้ำพี่กินขวดอย่าโวยวาย
พักผ่อนคลายหายใจร้อนค่อยว่ากัน
- -(ปราชญ์)- -


อาจมองเป็นคนพาลทุกด้านเผย
แต่ไม่เคยพาลดะนะตัวฉัน
พาลเฉพาะบุคคลที่ผูกพัน
เหมือนตรวจเช็คความสำคัญ..ว่ามันมี

ที่งอแง ขี้งอน จนอ่อนไหว
เพราะหัวใจ กลัวโดนบุกรุกพื้นที่
กลัวว่าใครจะช่วงชิงสิ่งดีดี
แล้วตัวฉันคนนี้ที่ต้องไป

ถึงดูโง่งี่เง่า..เขลาอย่างมาก
แต่ก็อยากบอกถึงซึ่งนิสัย
สิ่งที่เห็นเป็นฉันวันนี้ไง
คือคนเอาแต่ใจ...เหมือนไม่แคร์
- -(ภาพวาด)- -