เจ็บ..ตีตรา

~ เจ็บ..ตีตรา ~

เมื่อถึงวันต้องจบ ก็จบซะ

อย่าคิดจะเหนี่ยวรั้งหวังเป็นหลัก

ยามใจเปลี่ยน คนเปลี่ยน เพี้ยนเร็วนัก

ถึงจุดหัก จงหัก ทิ้งรักลง

อย่ายื้อยุดฉุดไว้ให้เขาอยู่

ทั้งที่รู้รักเคียงเพียงลุ่มหลง

เรามอบใจรักวางอย่างมั่นคง

แต่แย่ตรงเขามอบใคร่ให้เป็นทาน

ถือซะว่า ค่าโง่ เป็นโล่คล้อง

เมื่อริลอง รักช้ำ ผ่านคำหวาน

เจ็บที่พบ จบพอ ทรมาน

ความร้าวรานครั้งนี้ถูกตีตรา

.........

ภ.ภาพวาด

พฤ.๑๘.๔.๒๕๕๖