---->>
~ รอวันพี่ยิ้ม ~
อยากจะพูดแต่ไร้คำนำมากล่าว
มองพี่สาวอย่างล้าพาหวาดหวั่น
กลัวน้องกลัว เรื่องร้ายซ้ำ ช้ำตามทัน
ความเจ็บนั้นยังประทับอยู่กับใจ
- -( ภ.ภาพวาด )- -
แม้มิพร้อม พี่ยอม น้อมรับจิต
ขอสักนิด มินานหรอก จะบอกไหว
แม้วันนี้ ทางเร้น เห็นรำไร
หากมิใช่ จะร้อนร้าย จนวายปราณ
- -( MsSaddiary )- -
อย่าให้รอนานไปใจมันเจ็บ
สะกดเก็บความคิดคลั่งเรื่องสังขาร
รู้มีเกิดมีดับปรับตามกาล
แต่หัวใจมันร้าวรานเกินทานทน
- -( ภ.ภาพวาด )- -
พี่เห็นพ้อง น้องเอ๋ย มิเคยฝืน
หากกล้ำกลืน อีกช้ำ จนสับสน
เก่งเท่าไหร่ เล่าหนอ พี่ก็คน
เมื่อเจ็บจน มิไหว ใคร่โอดครวญ
- -( MsSaddiary )- -
ฟังเสียงพี่ร่ำไห้ ใจแทบขาด
ทุกหยดหยาดความช้ำที่กำสรวล
เหมือนถูกรัดรึงไว้ในโซ่ตรวน
มันเจ็บจวนแทบอาจขาดใจตาย
- -( ภ.ภาพวาด )- -
พี่ร่ำไห้ เพราะเจ็บ ใจแทบขาด
ดั่งโดนบาด เขาหยาม สิ้นความหมาย
ขอเวลา พี่ปรับ แล้วกลับกลาย
พี่จะพ่าย มินาน พี่สัญญา
- -( MsSaddiary )- -
จะรอวันพี่ยิ้มอย่างอิ่มสุข
แล้วเขียนกลอนสนุกสุขหรรษา
จะรอวันพี่คนเก่าเรากลับมา
แม้นเนิ่นนานกี่เพลาหาถอดใจ
- -( ภ.ภาพวาด )- -
ขอเวลา น้ำตาแห้ง มีแรงฉุด
พี่จะหยุด ชอกช้ำ มิร่ำไห้
แล้วจะอ้อน เล่นกลอนส่ง คงมิไกล
วอนน้องไซร้ รอวัน พี่หยัดคืน
..........สรุป...........
แม้ใจล้า ขาแขน ก็แสนล้า
จงเชิดหน้า เข้มแข้ง เรียกแรงขืน
อย่าหวั่นไหว สั่งใจบุก รีบลุกยืน
เลิกกล้ำกลืน เช็ดน้ำตา ล้มอย่านาน
- -( MsSaddiary )- -
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น