~ ฝังรักพร้อมกาย ~
เงาม่านไหวไล่ริ้วพริ้วสะบัด
สายลมพัดแผ่วผ่านดูหวานไหว
แสงเรืองรองของจันทร์อันอำไพ
สาดรอดไล้แสงผ่านผ้าม่านมา
กลิ่นราตรีส่งกลิ่น ถวิลถึง
เธอผู้หนึ่งผู้นั้นที่ฝันหา
รอยยิ้มพรายในจิตยังติดตา
พร้อมหยดใสใหลบ่าพาอ่อนเพลีย
รักที่ก่อต่อเติมเริ่มเป็นร่าง
ไม่ทันสร้างสมบูรณ์ต้องสูญเสีย
จำยอมเก็บเจ็บจับกลับมาเลีย
เพราะชะตาไล่เบี้ยเขี่ยเธอจม
โรคภัยร้ายรายรุมขุดหลุมดัก
ฝังความรักพร้อมกายใช้ดินถม
แม้ดื้อดึงถึงสุด พบจุดตรม
กอดเธอกลมวันลาคราปีกลาย
เงาม่านไหวใจหวิวตามริ้วม่าน
เจ็บสะท้านลึกลงคงไม่หาย
และยินดีจะเก็บเจ็บจนตาย
ด้วยเธอคือความหมายที่ใจมี
ภ.ภาพวาด
พฤ.๓.๙.๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น