---->>
~ ไม่ควรคู่เธอ ~
เป็นนางพิมพ์ผ่านชายมากมายนับ
ความย่อยยับรับรู้อยู่เสมอ
ไม่มีค่าควรใดไหนเลิศเลอ
สิ่งที่เพ้อเธอคงแค่หลงไป
ฉันคือกรวดอวดโฉมชายโลมเล้า
เพียงแค่เอาร่างกายหารายได้
เลี้ยงครอบครัวอยู่ดีมีกินใช้
ถูกตราหน้าอย่างไรได้แต่ทน
เธอนั้นเป็นเช่นแขกไม่แตกต่าง
โปรดอย่าสร้างหวังใดให้สับสน
ฉันรู้แค่บำเรอร่างเปรอปรน
ทุกอย่างบนเวลาเป็นค่าตัว
อย่าเห็นกรวดเป็นเพชรเม็ดโก้หรู
มันไม่คู่ควรกับประดับหัว
หากจับเชิดชูค่าราศีมัว
แสงสลัวสะท้อนอ่อนกำลัง
มากหญิงอื่นหมื่นแสนหากแม่นหมาย
ที่เคียงกายเติมแสงแห่งความหวัง
เป็นเพชรแท้เนื้อดีที่เด่นดัง
ถูกจับตั้งโชว์หราค่าควรเธอ
ภ.ภาพวาด
อ.๑๖.๗.๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น