รอการลืม

~ รอการลืม ~

รอยน้ำตาแต่งแต้มแก้มทั้งสอง

ความหม่นหมองผลึกผนึกหนา

เกาะเข้ากุมหุ้มใจให้ด้านชา

พร้อมกับกาลเวลาพาล่วงเลย

รักที่ร้าวราวแก้วเป็นแนวนั้น

ดุจสัมพันธ์สิ้นสุดจุดเฉลย

ไม่มีทางสมานเหมือนดังเคย

จึงลงเอยด้วยแตกอย่างแหลกลาญ

สิ่งดีให้ในวันสัมพันธ์ผูก

วันนี้ถูกโละออกโดนบอกผ่าน

ค่าที่เคยมีนั้นในวันวาน

กลายเป็นเพียงเถ้าถ่านรอการลืม

ภาพวาด

จ.๙.๙.๒๕๕๖