ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพฤหัสบดีที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2553

:+: กลบท..ยัติภังค์ :+:

..กลบท..ยัติภังค์..





การแต่ง : กำหนดให้คำซ้ำกัน ๑ คู่ ใกล้ต้นวรรค และกำหนดให้แยกคำออกเป็นสองส่วนเขียนไว้ต่างวรรคโดยไม่ใช้เครื่องหมาย ยัติภังค์(-)แต่อย่างใดข้อสังเกต คือ คำสุดท้ายของวรรคหน้า และคำแรกของวรรคถัดไป ก็คือ คำเดียวกันนั่นเอง

ดังรูป...



เส้น ที่โยงข้างบน คือ คำซ้ำกันภายในต้นวรรคเส้นที่โยงข้างล่าง คือ คำท้ายวรรคซ้ำกันกับคำต้นวรรคถัดไป







:+: ใยรักเก่า :+:



ร้องร่ำร่ำ ช้ำทรวง ดวงใจไหว
ไหวหวั่นครอน ครอนดวง โอ้ทรวงใน
ในหัวใจ ใจช้ำ น้ำตาริน



รินหยดหยาด หยาดหยด กำสรดเศร้า
เศร้าเหลือเรา เราร้อง หองดวงจินต์
จินต์ โอดครวญ ครวญใคร่ เขาใจหิน
หินในถิ่น ถิ่นใจ ไร้ใยแคร์



แคร์บ้าง ไหม ไหมรัก เคยถักมั่น
มั่นรักกัน กันมี ที่จริงแท้
แท้เธอหลอก หลอกใจ ตัดใยแปร
แปรดวงแด แดดิ้น สิ้นรักครอง



ครองรัก ใคร่ ใคร่เขา เจ้าคงซึ้ง
ซึ้งตราตรึง ตรึงใน ไม่หม่นหมอง
หมองทรวงใน ในรัก ภักไม่รอง
รองรักปอง ปองซึ้ง คงตรึงใจ



ใจเที่ยง แท้ แท้มั่น เธอปันเปลี่ยน
เปลี่ยนหมุนเวียน เวียนผัน หันหาใหม่
ใหม่ที่เจอ เจอกัน กับมั่นใจ
ใจรักให้ ให้อิง ทิ้งรักเรา



เราครวญ คร่ำ คร่ำร้อง หมองใจรัก
รักโดนหัก หักลา พาแสนเศร้า
เศร้าเหลือเอ่ย เอ่ยออก จะบอกเขา
เขาร้างเงา เงาห่าง คว้างเคว้งจริง



จริงสุด ท้าย ท้ายนี้ ที่รักจบ
จบใจลบ ลบห่าง เขาวางทิ้ง
ทิ้งเส้นใย ใยทอ เคยก่ออิง
อิงเอนพิง พิงหลัก ที่หักไป

ภาพวาด




หาก แต่งผิด พลาดไป อภัยหน่อย
ทุกคำร้อย ถ้อยถัก อักษรสาย
ยังไม่ เก่ง เกรงพลาด วาดลวดลาย
ช่วยสอนสั่ง อธิบาย ให้ด้วยเออ


เครดิต : ภาพวาด ถนนคนล่าฝัน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น