---->>
การแต่ง : บังคับให้ใช้คำหน้าวรรคซ้ำกันวรรคละหนึ่งคู่
:+: ฟ้าช้ำ..คนร่ำไห้ :+:
ดิ้น ดิ้นรน ทนไป แม้ใจหมอง
น้ำน้ำนอง สองตา ข้าต้องไหว
ยืนยืนอยู่ สู้ก้าว แม้ยาวไกล
เหนื่อยเหนื่อยใจ ไม่ท้อ ขอสู้ตาย
วันวัน หนึ่ง ซึ่งทน จนพ้นผ่าน
แม้แม้นาน กาลเปลี่ยน เวียนอีกหลาย
หาก หากกล้า ท้าบุก ทุกข์รอบกาย
จุดจุดปลาย สายฝัน นั้นคงงาม
หม่นหม่นอึ ม ครึ้มฝน หล่นจากฟ้า
หยาดหยาดมา พร่ามัว ทั่วเขตขาม
รินรินหลั่ง ดังความหมอง ของฟ้าคราม
คำคำราม ยามตรม ระทมใจ
ครั้นครั้น สาด หยาดหม่น ฝนหยุดพร่ำ
ชื่นชื่นช่ำ รำแสง ฟ้าแจ้งใส
เมฆเมหหมอง ครองฟ้า พาจางไป
เหลือเหลือไว้ ไอเย็น เป็นแรงยา
เปรียบ เปรียบไป ดังใจคน ที่หม่นหมอง
จำจำจอง ร้องร่ำ คร่ำครวญหา
ทุกข์ ทุกข์เกาะ เซาะซัด กัดอุรา
น้ำน้ำตา ยาเยียว เสี้ยวเศษทรวง
ล้างล้าง อาบ คราบไคล ในใจออก
ละละลอก หมอกควัน ให้พลันร่วง
อย่าอย่าเหน็บ เก็บค้าง ในกลางทรวง
หนักหนักหน่วง ทรวงล้า อุราเรา
ภาพวาด
ขออภัย ไว้ด้วย โปรดช่วยสอน
หาก กานท์กลอน ษรสรรค์ ที่กลั่นสาย
"ภาพ"ประดิษฐ์ ผิดพลาด วาดลวดลาย
ครู ทั้งหลาย ช่วยเอื้อน เตือนได้เลย
เครดิต : ภาพวาด ถนนคนล่าฝัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น