---->>
ยืนพิงเสา เราเพ้อ ใจเหม่อหา
ท้องนภา มืดหม่น จนไร้แสง
ผีเสื้อน้อย ลอยล่อง ต้องลมแรง
สายลมแซร้ง แกล้งพัด ไกว่กวัดเซ
พยามสู้ เพื่ออยู่รอด และปลอดภัย
ภมร..ไม่ อ่อนล้า พาแสร้งเส
หวังเพียงมี ชีวิตแท้ แม้จำเจ
ลมเกเร ก็หาญ ต้านฝ่าฟัน
แล้วเราล่ะ จะสู้บ้่าง อย่างมันไหม
หรือว่าจะ ปล่อยไป ให้โศกศัลย์
อยู่กับความ โศกา และจาบัลย์
ยอมแพ้มัน งั้นฤา หรือตัวเรา
ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น