---->>
จำใจจาก พรากมา น้ำตาไหล
รักหมดใจ ให้รู้ คู่เคียงครอง
แต่มิอาจ วาดฝัน วันสมปอง
จึงต้องร้อง หมองช้ำ ซ้ำดวงใจ
จำใจตัด ปัดทิ้ง วิ่งจากมา
เจ็บอุรา กว่าเอ่ย เผยสิ่งใด
ไม่รู้จุด หยุดยืน สะอื้นไห้
ดั่งหัวใจ ใกล้แตก แลแหลกราญ
จำใจหนี ลี้หลบ ไม่พบเธอ
แม้อยากเจอ เผลอใจ ใคร่ฝันหวาน
ด้วยเพราะรัก รักเหลือ เหนือดวงมาน
จึงร้าว ราญ อย่างนี้ อย่างที่เป็น
ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น