---->>
คนใจร้าย จากกันไป ไม่ใยดี
ทิ้งน้องนี้ ที่เคย เกยเคียงใกล้
ปล่อยให้ทน บนทาง หมางหมองใจ
โดยที่ไม่ คิดแล แม้หางตา
...
แค่อยากรู้ เป็นอะไร ในสายตา
เห็นมองมา เหมือนเกียจ เหยียดหยามศักดิ์ฯ
จึงเดินก้าว สาวเท้า เข้าไปทัก
เธอกลับผลัก ให้ห่าง หม่นหมางทรวง
...
แสนยากเย็น ยิ่งเจ็บช้ำ ระกำทรวง
เหมือนติดบ่วง ห่วงเล่ห์ เสน่หา
จะดึงออก นอกทรวง ดวงอุรา
ก็มิกล้า กลัวแผลขาด ถึงอาจตาย
...
ถึงคนซึ่งเคยรักใคร เคยใยดี
ฝากวลี นี้ส่ง ตรงเสนอ
แม้อยู่ไหน ไกลใกล้ ให้พี่เธอ
ได้พบเจอ แต่สิ่งดี ทุกที่ไป
...
จะเจ็บบ้าง สุขบ้าง ก็ชั่งมัน
เพียงมีกัน และกัน ไม่หวั่นไหว
จะท้อบ้าง ถอยบ้าง จะอย่างไร
แค่มีใจ ไม่แปร แค่นี้พอ
...
ใจทั้งรัก ทั้งแค้น แสนทุกข์ทน..
น้ำตาหล่น บนหมอน นอนซึมเศร้า
ยกมือปาด รอยน้ำ ช้ำเหลือเรา
มีเพียงเงา เท่านั้น ในวันมัว
...
ภาพวาด
ทิ้งน้องนี้ ที่เคย เกยเคียงใกล้
ปล่อยให้ทน บนทาง หมางหมองใจ
โดยที่ไม่ คิดแล แม้หางตา
...
แค่อยากรู้ เป็นอะไร ในสายตา
เห็นมองมา เหมือนเกียจ เหยียดหยามศักดิ์ฯ
จึงเดินก้าว สาวเท้า เข้าไปทัก
เธอกลับผลัก ให้ห่าง หม่นหมางทรวง
...
แสนยากเย็น ยิ่งเจ็บช้ำ ระกำทรวง
เหมือนติดบ่วง ห่วงเล่ห์ เสน่หา
จะดึงออก นอกทรวง ดวงอุรา
ก็มิกล้า กลัวแผลขาด ถึงอาจตาย
...
ถึงคนซึ่งเคยรักใคร เคยใยดี
ฝากวลี นี้ส่ง ตรงเสนอ
แม้อยู่ไหน ไกลใกล้ ให้พี่เธอ
ได้พบเจอ แต่สิ่งดี ทุกที่ไป
...
จะเจ็บบ้าง สุขบ้าง ก็ชั่งมัน
เพียงมีกัน และกัน ไม่หวั่นไหว
จะท้อบ้าง ถอยบ้าง จะอย่างไร
แค่มีใจ ไม่แปร แค่นี้พอ
...
ใจทั้งรัก ทั้งแค้น แสนทุกข์ทน..
น้ำตาหล่น บนหมอน นอนซึมเศร้า
ยกมือปาด รอยน้ำ ช้ำเหลือเรา
มีเพียงเงา เท่านั้น ในวันมัว
...
ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น