อันหลักใจ ใช้ใจ ไว้เป็นหลัก
พอหลักหัก รักคุด สุดจะขืน
ใจเลยโอน โค้นลง มิคงยืน
หยดน้ำชื้น รื่นไหล จากนัยตา
กาลหมุนเวียน เปลี่ยนแปร ไม่แท้รัก
เหมือนดั่งหลัก หักโอน โค้นแล้วหนา
พอหลักหัก รักลบ จบที่ลา
เหลือน้ำตา ยาเยียว เสี้ยวเศษใจ
ต่อจากนี้ ที่นี้ มิมีหลัก
ให้เจ็บหนัก หลักหัก โดนผลักไส
ด้วยเป็นตอ หน่อแกร่ง ทิ่มแทงใจ
มันฝังไว้ ใต้ดิน ลิ้นอุรา
หลักตอตำ ซ้ำเติม เพิ่มทวี
เมือหลักนี้ ที่ไปปัก เป็นหลักขา
ให้ใครอื่น ยืนพิง อิงกายา
เป็นหลักกล้า คลาร้าง ห่างเราไป
หลักใจฉัน มั่นเอย ที่เคยปัก
กลับเป็นหลัก พักเรียง เคียงคนใหม่
เหลือแต่ตอ หน่อเกา เง่าในใจ
ทิ่มแทงไว้ ให้ปวด รวดระบม
ภาพวาด
10/10/52
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น