กลอนจากชื่อเพื่อนที่กวี

'ภาพวาด'น้อย  รูป'รอยทราย'  ปลาย'พู่กัน'
เมื่อ'เหมันต์'  'วันวาน'  'รอ'นานเหลือ
'ยิ้มเหงา'เหงา  หยด'น้ำหวาน'  'หวานเย็น'เจือ
'ปอย'แก้มเรื่อ  'ชะเอม'ผ่อง..'ทองน้ำเงิน'


เป็น'แค่คน -คนหนึ่ง'  ซึ่ง'แอบรัก'
'หนึ่งเดียว'ภัก  รัก'ใจเอย'  ไม่เคยเขิน
เป็น'รักแรก  ครั้งสุดท้าย'   ปลายทางเดิน
คุณ'น้องจ๋า'  อย่าเมินเหลียว  'ใจเดียว'มี


'สุดหัวใจ'  'หงส์เดินดิน'  ไม่'ชินชา'
'จันทร์เจ้าขา'  'ดารารุณ'  อุ่นแสงสี
หาก'ครางแครง'  'นักรัก'ชาญ  'กานต์รวี'
'วราลี'  สาวใต้'  'ไร้ตัวตน'


เล่ม'เทียนขาว'  คราวจุดใส่  'ไฟตะเกียง'
เปรียบเทียบเคียง  'เพียงปลายฟ้า'  คราหมองหม่น
'แสงเทียน'ผ่อง  ส่อง'กิ่งไผ่'  ไหวระคน
เปรียบดั่งต้น  'วนา'ชัฏ  'รัตติกาล'


'บันทึกหน้า -สุดท้าย'  'ปลายตะวัน'
'ดินสอสี-โศก'นั้น  กลั่นคำขาน
'เศษกระดาษ'  วาดใส่  'ดอกไผ่บาน'
ติด'กระดาน'  เหนือ'หน้าต่าง'  อย่างบรรจง

ภาพวาด