หั ว อ ก เ จ้ า น า ย

นึกว่าเป็น  เจ้านาย  สบายหรือ
มันก็คือ  คือกัน  อันความหมาย
มองให้ลึก  นึกถึงปม  อย่างมงาย
ว่าเหนื่อยกาย  เหนื่อยใจ  ไม่ต่างกัน

สั่งลูกน้อง  ต้องนั่งจี้  ไม่มีนับ
กว่าขยับ  จะจับงาน  นานอยู่นั่น
บางคนดู  รู้ดี  มีเล่ห์ทัน
แอบหลบพลัน  ฉันหละกลุ้ม  หลายมุมจริง

บางคนปราชญ์  ฉลาดเฉลียว   ปราดเปรียวนัก
มาชอบลัก  ชอบขโมย  โกยทุกสิ่ง
หน้าซื่อ-ใส  ใครจะบอก  ว่าหลอกลิง
ทำเป็นนิ่ง  พูดประจบ  หลบแต่งาน

ให้ขึ้นของ  ต้องคอยดู  เพราะรู้เชิง
หากระเริง  หลงคม  คารมผ่าน
พ่อขึ้นเกิน  เดินขาย  ได้กันอาน
เหลือทุนบาน  ไว้ให้ตรู  ดูมันทำ

บ้างรู้จุด  นั่งแช  แหมดีเนอะ
พอไปเจอะ  จับนี่-นั่น  ฉันหละขำ
เมื่อถึงท้าย  ปลายสัปดห์  เอ่ยว่าคำ
ก็พูดพร่ำ  รำพัน  กลั่นน้ำตา

ไอ้ที่ดี  ก็มีเอา  ใช้เหมาหมด
แต่ที่บท  จะอู้  ดูเยอะกว่า
คิดกันเพลิน  เงินมาก..เรายากนา
แต่ไยหนา  ไม่คิดบ้าง  สิ่งต่างกัน

ไหนจะค่า  ลูกน้อง  ของในบ้าน
ทุนก็อาน  วานจำแนก  แยกเป็นสรรค์
ทั้งรายจ่าย  หลายอย่าง  ต่างมีนั้น
รู้ไหมมัน  มากแค่ไหน  ลองใคร่ครวญ

พูดปาวปาว  กล่าวว่า  วางท่ามาก
แล้วถ้าหาก  ปล่อยไป  ให้หยวน.หยวน
ลองคิดดิ..ซิจ๊ะ  นะใครกวน
บางทีรวน  ชวนฉุน  จนวุ่นวาย

และหนึ่งข้อ  ขอให้รู้  อย่าดูผ่าน
เมื่อในงาน  วานจงรับ  ปรับความหมาย
ฉันคนนี้  มีชื่อ  ว่าคือนาย
อย่าดูดาย  ในหน้าที่  มีร่วมกัน

ส่วนนอกงาน  ตอนไหน  เมื่อได้สบ
คุณจะตบ  บ่ามา  ว่าสังสรรค์
ด้วยสนุก  ทุกอย่าง  ต่างเมามันส์
ฐานะฉัน  นั้นคือเพื่อน  ก็เหมือนเดิม

ภาพวาด