---->>
รสรัก
นี่น่ะหรือคือรสบทความรัก
รวดร้าวนักสักเพียงไหนใครจะรู้
เพิ่งเคยเจ็บเป็นครั้งแรกแปลกน่าดู
พ่อโฉมตรูคู่ใจมาไกลจร
แสนมืดมนหนทางและว้างว้า
รินน้ำตาไห้กลืนสะอื้นถอน
ไม่มีใครมาแคร์แลอาทร
ต้องกอดหมอนนอนซมจมน้ำตา
เพิ่งรู้รสบทรักตอนหักสิ้น
สุดอาจินต์ถวิลร่ำคอยพร่ำหา
ไม่มีแล้วแก้วใจในอุรา
เมื่อเขามาเอ่ยลบว่าจบกัน
นี่น่ะหรือคือรักที่ภักแน่
จบลงแค่คำบอกออกให้หวั่น
ไม่มีแม้แต่ใยใจผูกพัน
ที่เคยมั่นกันเกี่ยวมาเดียวดาย
เธอหักลงตรงจุดเหมือนขุดราก
ใจที่ฝากรักล้นกลับหล่นหาย
เหลือน้ำตารินหยดรดกาย
แสนเดียวดายสายสวาทมาขาดปรอย
ไม่คิดวอนย้อนกลับซับน้ำตา
ที่เปื้อนหน้าคราร้อง..หมองก้ปล่อย
แม้จักตรึงซึ้งรักภักใจคอย
ก็ไม่หวังทับรอยร้อยรักเธอ
.........
ภ.ภาพวาด
ไปขุดมาค่ะกลอนนี้แต่งไว้2-3ปีแล้ว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น