ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันจันทร์ที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

ปิดกระทู้ฝาก..ด้วยการจากของพี่ชาย



ปิดกระทู้ฝาก..ด้วยการจากของพี่ชาย



กระทู้ฝาก  หลากหลายลายภาษา
น้องเขียนมาให้พี่ที่ไกลห่าง
แล้ววันนี้พี่ชายมาวายวาง
จะเขียนสร้างต่อไปเพื่อใครกัน


จึงขอจบกระทู้อยู่แค่นี้
วางวจีพร้อมน้ำตาพาโศกศัลย์
เก็บวันวานผ่านเอยเคยผูกพัน
เอาไปฝันยามราตรีถึงพี่ชาย


แม้กระทู้หนูจบไม่ขบขัน
ด้วยเรื่องมันผิดคาดที่มาดหมาย
แต่ว่าพี่จะคงอยู่..อยู่ไม่คลาย
เพราะความตายไม่อาจหักรักพี่ลง


โอ้อดีตเฮฮาพาสนุก
มีมากมุกสอนสั่งยังเสริมส่ง
คำติติงเตือนต่อก็ยังคง
ไม่ได้หลงลืมไปจากใจเรา


ดวงตานิ่งคมวับยามจับจ้อง
ท่าทางของผู้คุมสุขุมเข้า
ยังติดตาติดใจไม่บางเบา
ยิ่งเสียงเล่าดังก้องทุกห้องใจ


ภาพของพี่มีอยู่..อยู่เสมอ
มิอาจเบลอเลือนลางจางลงได้
จะวันนี้หรือนานนานเท่าใด
จะเก็บไว้ทุกอย่าง..อย่างเหมือนเดิม


พี่มองดูหนูอยู่..อยู่ใช่ไหม?
ความเป็นไปของชีวิตคิดริเริ่ม
ก้าวที่ไร้ผู้ประคองน้องต่อเติม
ไร้ผู้เสริมสร้างฐานอย่างวานวัน


จะไปได้ไปต่อขอให้รู้
จะยังสู่ต่อไปไม่ไหวหวั่น
จะทำตามคำพี่ที่ว่านั้น
จะฝ่าฟันอย่างกล้าหากริ่งเกรง


เป็นแรงใจให้น้องของพี่นะ
แม้ว่าจะไถถูดูไม่เจ๋ง
ผลงานอาจไม่ดีที่ละเลง
แต่ไปเองด้วยตนผลจึงตาม
.........

ภาพวาด.......อภิญญา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น