---->>
มันรวดเร็ว
วางภาษาว่าถ้อยร้อยสลัก
ด้วยเจ็บหนักหัวใจเรื่องใหญ่ยิ่ง
พี่มาลับดับวายเหลือกายทิ้ง
มันเหมือนสิ่งคาดหวังมาพังครืน
เพียงสดับรับสาส์นผ่านอักษร
กายก็อ่อนซึ่งแรงจะแข็งขืน
น้ำตาหยดรดบ่ากว่าเก็บกลืน
เสียงสะอื้นอึงอื้อครางชื่อครวญ
เหมือนโดนตีตรงหัวตามัวพร่า
กับคำว่าพี่ตายใจปั่นป่วน
คำบอกเล่าเฝ้าดูสู้ทบทวน
หัวใจจวนจะแตกแหลกลงพลัน
มันรวดเร็วเรื่องมีที่ได้อ่าน
ทรมานหมองไหม้ฤทัยหวั่น
ไม่ได้คิดคาดว่าต้องลากัน
จึงยากกลั้นกลืนเก็บเจ็บที่เป็น
ไม่ได้พบพูดสั่งครั้งสุดท้าย
เหลือเพียงลายภาษาว่าให้เห็น
ย้ำให้กล้าฝ่าไปในประเด็น
สุดลำเค็ญขมขื่นยากฝืนทำ
พี่จะรู้บ้างไหมว่าใจน้อง
มันเหมือนต้องคมเคียวเกี่ยวกระหน่ำ
รอยแผลแล้วแผลเล่าเฝ้ารับกรรม
สะอื้นร่ำตลอดกอดเงาตัว
.........
ภ.ภาพวาด
(แต่งไว้นาน ประมาณวันที่ 29 มิถุนายน 2554)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น