เจ็บดี

เจ็บดี



สุขที่สุดจุดหนึ่งซึ่งเป็นอยู่
ชีวิตหรูเหลือกล่าวจะเล่าขาน
ครอบครัวล้อมพร้อมหน้ามาเนิ่นนาน
สุขสำราญรั้วรักเพราะหลักคง


กาลเปลี่ยนผันวันนี้เกิดที่ว่าง
เมื่อหลายอย่างพลิกกลับปรับให้หลง
ด้วยทางทิศบิดเบี้ยวเลี้ยวเป็นวง
มิได้ตรงดุจเก่าจึงเศร้าใจ


หลักเริ่มโอนโค่นล้มล่มเป็นแถบ
มันเจ็บแสบตรงนี้ที่หมองไหม้
ความเป็นอยู่เปลี่ยนด้านผลาญทรวงใน
และข่าวไกลพี่ชายมาวายวาง


ก็ชีวิตผิดเพี้ยนเปลี่ยนไปหมด
หรือเป็นกฎกงกรรมเคยทำสร้าง
เราก่อเหตุแห่งผลจนติดราง
ชีวิตจึงก้าวย่างเข้าทางตัน

.........

คิดว่าหมดหนทางจะย่างก้าว
ความปวดร้าวหัวใจสุดไหวหวั่น
คิดว่าโลกมืดมิดสนิทพลัน
แต่ยังมีแสงสวรรค์นั้นสาดมา


เพียงริบหรี่ที่เห็นว่าเป็นแสง
ส่องแสดงนำทางให้ย่างฝ่า
เราก็ยึดเป็นหลักพักกายา
แต่ไม่ช้าหลักกลายมาหายไป


คนพยูงจูงมือยื้อให้อยู่
ทำร้ายหนูซ้ำสองหมองกว่าไหน
ความรู้สึกนึกกลัวเต็มหัวใจ
ทอดอาลัยชีวิตปิดใจพอ
.........

ภาพวาด อภิญญา
๑๑.๑๒.๒๕๕๔