---->>
สายสัมพันธ์..พี่-น้อง
สิ่งมากมายรายล้อมถนอมเกื้อ
กลายเป็นเยื่อสายใยแห่งใจข้า
รักร้อยเกลียวเกี่ยวผ่านกาลเวลา
เกินภาษาสรรค์สร้างวางบรรยาย
ความพันผูกถูกต่อทอจากเริ่ม
นานวันเพิ่มพูนมากมีหลากหลาย
ความขัดแย้งแห่งกันพอมันคลาย
ยิ่งกลับกลายเป็นเรายิ่งเข้าใจ
เสียงทะเลาะเบาะแว้งขัดแย้งเถียง
ใช่จุดเสี่ยงบาดหมางอย่างหวั่นไหว
พี่กับน้องข้องขัดกัดเท่าไร
ยิ่งเชื่อมใยโยงเราเข้าทุกที
"รักนะคะ"จะเอ่ยเผยฝากถึง
ห้วงคะนึงของใจนั้นใช่พี่
มองแสงดาววาววามยามราตรี
ดวงฤดีเปี่ยมสุขทุกครั้งแล
ใสระยับจับตาคราสาดส่อง
นวลละอองผ่องผุดดุจดวงแข
แสงดาวน้อยลอยก่อต่อเป็นแพ
กลับมีแค่แสงหนึ่งซึ้งในทรวง
.........
ดาวดวงน้อยลอยคว้างทางทิศเหนือ
สีระเรื่อพร่างพรูดูโชติช่วง
แลเด่นตาครานี้มีเพียงดวง
อยู่บนห้วงหาวเหินเชิญให้ชม
เมื่อเพ่งพิศความคิดพาใจข้าย้อน
วานวันก่อนทั้งสนุกทั้งสุขสม
มีพี่ชายประคองยามน้องล้ม
แม้ขื่นขมปลุกปลอบพี่มอบแรง
ได้ลุกสู้รู้จุด..หยุด หรือ ย่าง
กับแนวทางมีทั่วหัวระแหง
พี่มักนำถามรอยคอยระแวง
เป็นกำแพงคุ้มครองน้องเรื่อยมา
.........
แต่วันนี้พี่ชายมาตายจาก
จำพลัดพรากเพราะโรคเร้าเข้ามาหา
อันเนื้องอกในสมองของพี่ยา
เป็นตัวคร่าชีวันให้บรรลัย
ไม่ได้พบสักครั้ง..สั่งส่งท้าย
มีเพียงแต่จดหมายมอบไว้ให้
ทุกถ้อยลักษณ์อักขราภาษาไทย
จำขึ้นใจหมดแล้วเป็นแนวทาง
จะสรรเสริมสร้างก่อต่อจากนี้
สิ่งที่พี่คิดทำจะทำบ้าง
แล้วสุดท้ายปลายฝันฉันขอวาง
คือปลูกสร้างร้านหนังสือ..ชื่อ"บ้านไทย"
.........
ภาพวาด อภิญญา
๑๑.๑๒.๒๕๕๔
มีเรื่องเกิดกับหนูมากมายเลย ภายในปีนี้ ส่วนมากมีผลต่อความรู้สึก
แต่ช่างมันเถอะ ช่างมัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น