ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันจันทร์ที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2554

อยากยอมแพ้







อยากยอมแพ้



"สบายดี"คำนี้ต้องมีเสมอ
สิ่งร้ายเจอเจ็บล้น"ทนนะฉัน"
ตัวคนเดียวเดินได้ในทุกวัน
ไม่ไหวหวั่นอีกแล้วแนวทางมี


เพื่อนก็ต่างห่างใจไกลไปเรื่อย
เหลือเราเหนื่อยเดินอยู่สู่วิถี
อนาคตเป็นไงร้ายหรือดี
ไม่อาจชี้สิ้นสุดว่าจุดใด


อยากยอมแพ้หลายครั้งกำลังหมด
แต่ก็อดทนต่อด้วยพอไหว
เกิดมาแล้วแนวทางเจ็บอย่างไร
เมื่อยังไปได้อยู่ควรสู้ทน


เราเข้มแข็งแกร่งได้อย่างไรนี่
ทั้งที่มีเรื่องมาพาสับสน
หรือใจชาจนชินเลิกดิ้นรน
กลายเป็นคนเฉยหมดเก็บกดแทน


คิดครวญคิดผิดใดทำใครไว้
เจ็บที่ได้ถึงปวดรวดร้าวแสน
เขาคงทุกข์จุกไม่น้อยสร้างรอยแค้น
ชีวิตเราจึงแขวนบนแดนตรม


เป็นชาติก่อนหรืออดีตขีดกำหนด
ฉันขอชดใช้ไปให้สาสม
ทำเลวร้ายใดมีที่ระทม
ชาตินี้จมทุกข์ตกยืดอกยอม
.........

ภ.ภาพวาด



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น