ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันอังคารที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2555

10-1-55

ไม่รู้จะเขียนอะไร ไม่รู้จริงๆ
รู้ว่าเจ็บ อึดอัด ทรมานกับหลายๆอย่าง อยากเล่าแต่ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง หรือแม้จะเล่าว่าอะไร อยากระบายโดยการเขียนแต่ก็คิดไม่ออกว่าจะเริ่มไง มันตีกันไปหมด กับหลายๆเรื่องในวันนี้ตั้งแต่เช้าเลย ทรมานจริงๆนะ
          เราไม่อยากให้คุณพ่อว่าคุณแม่กับยายแจว มันรู้สึกแย่เวลาได้ยิน ทำไมคุณพ่อต้องว่าคุณแม่เวลายายแจวมาทุกครั้งด้วยแล้วคนที่ฟังก็คือเรา มันเหมือนไม่ใช่ครอบครัว เราไม่ได้เล้าให้คุณแม่ฟังสักครั้งเรื่องนี้และอีกหลายๆเรื่องกลัวท่านเสียใจ
          เพราะเราไม่พูดจึงทำเหมือนเราไม่รู้สึก แต่ทุกครั้งที่คุยกันก็คุยให้เราได้ยิน แต่กลับไม่เคยคิดกันเลยว่าเราจะรู้สึกยังไง  ที่ทำเฉยคุณพ่อจะรู้ไหมลูกเจ็บ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น