---->>
วันคอมพ์พัง..นั่งคิ้วต่อ
คอมพ์ก็เสียเคลียร์งานไม่ผ่านจุด
มัวสดุดนั่นนี่มีปัญหา
ชักหงุดหงิดแล้วโว้ยโอ๊ยระอา
ร้านซ่อมบ้าอะไรไหงนานจัง
จะสิ้นปีสี่ห้าไม่ช้าแล้ว
ต้องมาแกร่วมองบัญชีที่พ่อสั่ง
เหนื่อยจังโว้ยโอ๊ยจิตติดภวังค์
ได้แต่นั่งว่างว่างอย่างหมดรมณ์
คิดอยากพักให้สบายปลายปีสิ้น
หมายเคลียร์บิลล์ก่อนถึงซึ่งเหมาะสม
แผนต้องพังไม่ผ่านงานมาจม
กลายเป็นงมหัวฟูอยู่คนเดียว
ทางออกดีมีไหมใครช่วยด้วย
หนูจิตป่วยหมดแรงกายแห้งเหี่ยว
เพียงแค่นึกงานนัวตัวเป็นเกลียว
หน้าก็เบี้ยวหงิกงอคิ้วต่อกัน
เหวี่ยงศีรษะสลัดปัดความคิด
คับข้องจิตเรานักชักนึกหวั่น
สูดลมหายใจเข้าปอดเรานั้น
เผื่อว่ามันผ่อนคล้ายได้นิดนึง
สมองโล่งโปร่งดีมีสติ
แต่ก็มิเห็นทางให้ย่างถึง
ลองตรองไตร่ใคร่ครวญดูเริ่มรู้ซึ้ง
นั่งหน้าบึ้งไร้ทางอย่างเช่นเคย
.........
ภ.ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น