หมดใจ
เสียงทะเลาะเบาะแว้งเข้าแทงทิ้ม
เหมือนตอกลิ่มสลักอย่างหนักหน่วง
ใจภาพล้าชาช้ำระกำทรวง
ดังแดดวงจะแตกแหลกกระจาย
น้ำตาไม่ไหลหลั่งเหมือนครั้งก่อน
แต่เปียกปอนในจิตพิษเหลือหลาย
ทรมานจริงหนออยากขอตาย
หนีเรื่องร้ายพ้นจุดด้วยหยุดลม
สู้มามากบากบั่นฉันก็ล้า
หยดน้ำตาเพื่อนเอยที่เคยห่ม
วันนี้ทอดทิ้งร่างไม่พร่างพรม
ปล่อยฉันจมความปวด..คิดสวดลา
มันหมดใจหมดแรงจะแกล้งฝืน
ไม่อาจกลืนเก็บกลั่นกับปัญหา
ทุกข์ในรั้วครัวเรือนเหมือนรอยกา
ที่ตีตราประทับไว้กับใจ
เป็นผลบาปสาบแช่งร้ายแรงนัก
เกิดจากหลักร่มเงาเราอาศัย
ไม่มีสิทธิ์คิดตัดขจัดไป
พระโพธิ์ไทรใบดกเคยปกคลุม
.........
ภาพวาด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น