---->>
รอยเงา
มีเพียงเงา เราคว้าง บนทางฝัน
กับคืนวัน ผ่านล่วง แสนหน่วงหนัก
ทุกข์จู่โจม โถมใส่ ไม่ได้พัก
จนกายชัก อ่อนล้า เกินกว่าทน
ยามเหลียวซ้าย และขวา ควานหาทิศ
มันมืดมิด เหลือรับ ให้สับสน
จุดหมายมี ที่หวัง จะตั้งตน
กลับไกลจน กว่าคว้า มาครอบครอง
ตัวคนเดียว เปลี่ยวนัก ไร้หลักยึด
ยังสู้ฮึด อดกลั้น กับวันหมอง
ล้านน้ำตา หยาดหยด ที่รดนอง
มันจะต้อง นองไป ถึงไหนกัน
.........
ภ.ภาพวาด
อ.๖.๑๑.๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น