---->>
~ ความเป็นไป ~
ฉันเหมือนเรือตังเก เวลานี้
ถูกผูกไว้กับที่ เมื่อเทียบท่า
เฝ้ามองดู ความเป็นไป ในโลกา
แต่ละช่วงเวลา ที่เปลี่ยนแปลง
สรรพสิ่ง ที่หายใจ ใช้ชีวิต
ยังยึดติด กับเวลา ฟ้าจัดแบ่ง
ความวุ่นวาย หลายอย่าง ต่างแสดง
ตั้งแต่แจ้ง จนพลบค่ำ ไม่จำเจ
มีภูเขา ม่านฟ้า มหาสมุทร
ที่เป็นจุดศูนย์หลัก ไม่หักเห
สายลมแรงพัดครืน คลื่นทะเล
เรือตังเกโยกแกว่ง ตามแรงลม
ความสงบ คลุมครอบ ไปรอบทิศ
คล้ายชีวิต โศกศัลย์ พลันสุขสม
ความวุ่นวาย แห่งวิถี ที่นิยม
กลับเหลือเพียง เสียงระงม ความเงียบงัน
และไม่นาน ม่านฟ้าก็เปลี่ยนสี
แสงระวี โชติช่วง ดุจห้วงฝัน
ความวุ่นวายคืนมาสารพัน
ให้ชีวิต ต้องแข่งขันกันอย่างเคย
.........
ภ.ภาพวาด
จ.๓.๖.๒๕๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น