เสียงสะอื้นคนเศร้า

~ เสียงสะอื้นคนเศร้า ~

วันเวลาเลยล่วงห้วงชีวิต
ถูกลิขิตขีดเส้นเล่นตลก
ฝันวาดหวังพังพ่ายคล้ายดังนก
ที่โผผกบินลับไม่กลับคืน

ต้องนับหนึ่งซ้ำเก่าเฝ้าเริ่มต้น
สู้อดทนทุกข์ยากด้วยอยากฝืน
ถ้าผ่านพ้นวิกฤตพลิกจุดยืน
เสียงสะอื้นคนเศร้าคงเบาบาง

อนาคตขดนุงแม้ยุ่งยาก
รู้ลำบากยิ่งนักถ้าจักสร้าง
เกิดวันใดใจท้อคงขอวาง
เพราะเหลือร่างอย่างเดียวนี้ไม่มีแรง

ภ.ภาพวาด
พ.๒๘..๕.๒๕๕๗