ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันเสาร์ที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2554

✄ ความผิดติดตัว








..✄ ความผิดติดตัว..



รู้ความผิดติดตัวนั้นชั่วช้า
เกินคำว่าอภัยจะให้ได้
ด้วยสิ่งหนึ่งซึ่งทำนำก่อไว้
จึงทำให้ใจตัวต้องมัวมน


พี่ปกป้องน้องเนื้อเจ้าเชื้อไข
ไม่อยากให้ได้ช้ำซ้ำอีกหน
แต่ความดื้อถือทิฐิมิฟังคน
น้องดิ้นลน  ผลกลับพี่รับแทน


ขอโทษจริงจากใจใช่กล่าวอ้าง
กับทุกอย่างที่ทำช้ำเหลือแสน
ด้วยสิ่งที่แน่แน่วน้องแก้วแก่น
พี่โผแล่นแทนรับเกือบดับวาย


นี่น่ะหรือคือผลคนดื้อมาก
มับเกือบพรากชีวีของพี่ชาย
กับการดื้อดื้อไปไร้ความหมาย
พี่เกือบวายตายดิ้นสิ้นชีวา


ความผิดนี้ที่ก่อน้องขอโทษ
พี่จะโกรธจะเกลียดเหยียดหนามว่า
จะเฆี่ยนตีหรือไรให้ทำมา
เพื่อสมค่าการกระทำน้องจำนน


แม้จะด่าวาทีหรือตีตบ
มิอาจลบกลบฝังความหลังหน
ให้สลายกลายดีที่ซุกซน
ด้วยเหตุพ้นผ่านไปไม่อาจคืน

.........

ภาพวาด


ปล..กลอนนี้แต่งเมื่อปี 2552  เพิ่งไปขุดเจอมาค่ะ

2 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ23 มีนาคม 2554 เวลา 18:31

    อัสดง..คงคราเวลาเคลื่อน
    เยือนอักษรกลอนศิลป์..กลิ่นภาษา
    ด้วยดำเนิน..เพลินหลงดงพจนา
    ทักทายฝากสุดขอบฟ้า..ตามความ
    ..............คอนพูทน

    ตอบลบ
  2. สวัสดีค่ะ คุณคอนพูทน

    เสียงทายทักอักษราภาษาสาร
    คงสิ้นหวานเจื้อรสไร้บทสาม
    เมื่อเพียงหลงดงพนามาบ้างยาม
    จึงไม่ตามบทต่อ..พอแจ้งใจ

    ภาพวาด

    ตอบลบ