..✄ ความผิดติดตัว..
รู้ความผิดติดตัวนั้นชั่วช้า
เกินคำว่าอภัยจะให้ได้
ด้วยสิ่งหนึ่งซึ่งทำนำก่อไว้
จึงทำให้ใจตัวต้องมัวมน
พี่ปกป้องน้องเนื้อเจ้าเชื้อไข
ไม่อยากให้ได้ช้ำซ้ำอีกหน
แต่ความดื้อถือทิฐิมิฟังคน
น้องดิ้นลน ผลกลับพี่รับแทน
ขอโทษจริงจากใจใช่กล่าวอ้าง
กับทุกอย่างที่ทำช้ำเหลือแสน
ด้วยสิ่งที่แน่แน่วน้องแก้วแก่น
พี่โผแล่นแทนรับเกือบดับวาย
นี่น่ะหรือคือผลคนดื้อมาก
มับเกือบพรากชีวีของพี่ชาย
กับการดื้อดื้อไปไร้ความหมาย
พี่เกือบวายตายดิ้นสิ้นชีวา
ความผิดนี้ที่ก่อน้องขอโทษ
พี่จะโกรธจะเกลียดเหยียดหนามว่า
จะเฆี่ยนตีหรือไรให้ทำมา
เพื่อสมค่าการกระทำน้องจำนน
แม้จะด่าวาทีหรือตีตบ
มิอาจลบกลบฝังความหลังหน
ให้สลายกลายดีที่ซุกซน
ด้วยเหตุพ้นผ่านไปไม่อาจคืน
.........
ภาพวาด
ปล..กลอนนี้แต่งเมื่อปี 2552 เพิ่งไปขุดเจอมาค่ะ
อัสดง..คงคราเวลาเคลื่อน
ตอบลบเยือนอักษรกลอนศิลป์..กลิ่นภาษา
ด้วยดำเนิน..เพลินหลงดงพจนา
ทักทายฝากสุดขอบฟ้า..ตามความ
..............คอนพูทน
สวัสดีค่ะ คุณคอนพูทน
ตอบลบเสียงทายทักอักษราภาษาสาร
คงสิ้นหวานเจื้อรสไร้บทสาม
เมื่อเพียงหลงดงพนามาบ้างยาม
จึงไม่ตามบทต่อ..พอแจ้งใจ
ภาพวาด