☆ ร่างแน่นิ่งทิ้งลูกตรม

..☆ ร่างแน่นิ่งทิ้งลูกตรม..

น้ำตาหยดรดรินแทบสิ้นใจ
เมื่อผู้ให้เลือดเนื้อเหลือแต่ร่าง
อยู่บนแคร่แน่นิ่งละทิ้งวาง
ปล่อยลูกว้างพลางตรมระทมใจ


หมดทางดิ้นสิ้นลบจบแล้วจิต
ถูกลิขิตสิทธิ์น้อยพลอยหวั่นไหว
กับการอยู่ดูเฝ้าเราเติบใหญ๋
ถึงคราไปใยกันกระชั้นตัว


ไม่ได้ตั้งหลักแหล่งความแข็งกล้า
โอ้อุราข้าเอ๋ยเลยสั่นรัว
กับการจากพรากไปให้ไกลตัว
สุดหมองมัวพัวพร่าน้ำตาริน


พ่อจากไปไม่คืนสะอื้นครวญ
ใจรัญจวนหวนพร่ำร่ำถวิล
ต่อจากนี้นี่หนาหน้าซบดิน
หลังร่างสิ้นลมหายใจพ่อไม่คืน

.........
ภ.ภาพวาด

ปล..กลอนนี้แต่งเมื่อปี 2552  เพิ่งไปขุดเจอมาค่ะ