ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันพุธที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2554

ถึงที่สุด






ถึงที่สุด




และจากนี้ต่อไปในภายหน้า
จะทุกข์กว่าหลายเท่าเฝ้าคร่ำเคร่ง
เป็นเหตุผ่านการทำก่อนำเอง
ผลละเลงร้อนรนทนรับไป



โลกสร้างเรากำเนิดเกิดมาผลาญ
โลกก็หาญหักล่าฆ่าเราได้
โลกให้มีที่พักพำนักใจ
โลกก็ให้ที่ตายได้เช่นกัน



เมื่อโลกให้ได้ถึงซึ่งที่สุด
เราไม่หยุดละโมบโลภโมโทสัน
ความวิบัติจึงมีแก่ชีวัน
เหตุทั้งนี้ผลทั้งนั้นมันมีมา



อย่าคิดเคร่งเกรงหวั่นในวันทุกข์
แล้วจะลุกขึ้นร่างสร้างผืนป่า
คงมิทันท่วงทีที่เวลา
ด้วยเกินกว่าเปลี่ยนแปรแก้ไขการณ์



ถึงคิดนำทำจริงสิ่งที่หวัง
คงเพียงยั้งชั่วแว้บแป๊บเดียวผ่าน
ยืดเวลาพาไปได้ไม่นาน
สู่สงสารเช่นเก่าเฝ้าคร่ำครวญ



เพราะมนุษย์สุดประเสริฐเกิดมาย่ำ
ล่วงเขตล้ำลุยบุกหมดทุกส่วน
มิมีเส้นเว้นละตามกระบวน
เข้าปั่นป่วนทุกป่าค้าไม้กิน
.........

ภ.ภาพวาด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น