ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

"ขอพระองค์ทรงพระเกษมสันต์...เป็นมิ่งขวัญคนไทยทุกถิ่นฐาน...มีพระชนม์มายุยิ่งยืนนาน...พระภูบาลคุ้มเกล้าเราชาวไทย"

จินตนาการผ่านคำพร่ำอักษร..มิใช่กลอนชีวิตลิขิตเขียน..ด้วยสนุกสุขใจจึงใฝ่เพียร..หากผิดเพี้ยนติติงขอวิงวอน
---->>

วันอังคารที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2556

อาหารตา..อาหารใจ





~ อาหารตา..อาหารใจ ~

มากด้วยเล่ห์เพทุบายร้ายยิ่งนัก
คำว่ารักบอกไว้ไม่มีผล
ถ้าเชื่อเธอเผลอพลั้งสู่วังวน
แล้วต้องทนทำใจ..ไม่ต้องการ

ถึงรูปหล่อเพียงใดก็ไม่คิด
หากหลงผิดเผลอคลั่งรูปสังขาร
บทเรียนใหญ่จะรอทรมาน
เจ็บอีกนานชีวีที่ต้องเจอ

แต่คราวพบสบพักตร์มักจะจ้อง
แค่เพียงมองอาหารตามาเสนอ
มันไม่แปลกที่คนเราจะเฝ้าเพ้อ
ฝันละเมอกับสิ่งงามยามได้มอง

คือความสุขอีกย่างทางชีวิต
ใช่ถือสิทธิ์คิดเหมาเราเจ้าของ
เป็นอาหารทางตาที่น่ามอง
ใช่ไฝ่ปองหมายข้างยังทางใจ
.........
ภ.ภาพวาด
จ.๑๘.๒.๒๕๕๖

ขึ้นชื่อว่า"ผู้ชาย"





~ ขึ้นชื่อว่า"ผู้ชาย" ~

ขึ้นชื่อว่า"ผู้ชาย"ลายเจ้าชู้
มักสมสู่กันมั่วทั่วสถาน
จะรักไหมไม่สำคัญเป็นสันดาน
เข้าหักหาญข่มขู่..ดูเถอะทำ!!

รูปภายนอกบอกไม่ได้ถึงในจิต
อำมหิตเกินนึกลึกถลำ
สารเลวทุกด้านการกระทำ
มักซ่อนงำในคราบภาพนักบุญ

ต่อหน้าสาธารณชนคนนอบน้อม
ลับหลังพร้อมชกต่อยถ่อยสถุล
เข้าผับบาร์ฮาเร็มเม้มงบทุน
นามสกุลโชว์หน้าทว่า.เลว!!

รู้ผู้ชายดีดีก็มีเยอะ
แต่ที่เจอะคล้ายนรกเหมือนตกเหว
ถ้าร่วมเรือนระเริงต้องเพลิงเปลว
เผาทุกเซลล์ความสุขทุกอณู
.........

ภ.ภาพวาด
อา.๑๗.๒.๒๕๕๖

เธอเป็นชายในฝัน





~ เธอเป็นชายในฝัน ~

เทพบุตรจุติ..นี้แน่แท้
เพียงได้แลเพ่งพักตร์ถึงกับฝัน
อยากจะแนบแอบอุ่นคุ้นสัมพันธ์
ให้ทุกวันมีรักคอยถักทอ

ทั้งคิ้วคางตาคมทรงผมดก
ใจหญิงตกภวังค์หวังร่วมหอ
อีกสำเนียงเสียงทุ้มนุ่มในคอ
จึงยิ่งก่อเสน่ห์เท่ห์ซะจริง

เธอเป็นชายในฝัน..ฉันโหยหา
อยากจ้องตาสื่อใจในทุกสิ่ง
อยากจะยึดเป็นหลักเพื่อพักพิง
ขอแอบอิงทั้งชีวิตอุทิศใจ

แม้เธอมีใจตรงรักคงมั่น
ช่วยตอบรับรักฉันร่วมฝันใฝ่
เคียงประครองสองคนบนทางไกล
เชื่อฤทัยเป็นหนึ่งเดียวเข้าเกี่ยวดอง
.........

ภ.ภาพวาด
ส.๑๖.๒.๒๕๕๖

ข้ามทุกข์



~ ข้ามทุกข์ ~


อันความเจ็บ เก็บไว้ ใจเราทุกข์
ควรหาสุข ต่อเติม เข้าเสริมสร้าง
มองเรื่องร้าย เป็นบทเรียน ที่เขียนทาง
ให้ทุกย่าง ก้าวชีวิต สู่ทิศงาม

แม้ล้มลง จงลุก ในทุกหน
ต้องอดทน คร่ำเคร่ง อย่าเกรงขาม
ทางลำบากยากฝ่า..พยายาม
จึงจะข้ามพ้นทุกข์..ได้สุขครอง

มีญาติมิตรชิดใกล้ให้ความรัก
ยามเหนื่อยพักเอนกายคลายหม่นหมอง
พอสู้ไหวมุ่งมั่นตามครรลอง
ชีวิตต้อง ถึงชัยในสักวัน
.........

ภ.ภาพวาด
ส.๑๖.๒.๒๕๕๖

หนี้รัก




~ หนี้รัก ~

หนี้ความรักหนักหนาเกินกว่าคาด
คงมิอาจจะปลดชดใช้ได้
อดีดชาติก่อนเก่าเราทำไว้
มาชาตินี้ผลให้ไม่ต่างกัน

ฉันคงทรยศกบฏรัก
ไม่แคล้วหักหาญใจให้โศกศัลย์
มีคนใหม่ใฝ่ปองคล้องสัมพันธ์
แล้วทิ้งเธอทิ้งฝันวันของเรา

มาชาตินี้ที่พบได้คบหา
ทุกสัญญาหัวใจถูกไฟเผา
เป็นเพลิงแห่งราคะมารุมเร้า
ความรักจึงกลายเป็นเถ้าให้เฝ้ามอง

คือกงกรรมกงเกวียนหมุนเปลี่ยนผลัด
ประดุจวัฏจักรโลกโศกสนอง
ได้ขึ้นชื่อไม่ซื่อใจในคู่ครอง
จึงจำจองในวนวังรักพังครืน
.........

ภ.ภาพวาด
พ.๑๓.๒๕๕๖

แรงใจที่ได้รับ





~ แรงใจที่ได้รับ ~


หนึ่งกำลังแรงใจที่ได้รับ
เป็นเหมือนทรัพย์มากค่ามหาศาล
ที่เธอมอบให้ฉันเมื่อวันวาน
เพื่อสู้ทนเหตุการณ์เดินผ่านมา

อยากขอบคุณอุ่นนักรักที่ได้
จากทางที่มิมีใครใกล้ตกผา
เธอยืนมือฉุดรั้งทั้งนำพา
จนฟันฝ่าสิ่งต่างต่างอย่างสวยงาม

ภ.ภาพวาด

ฝากกุหลาบ ฝากรัก





~ ฝากกุหลาบ ฝากรัก ~

วาเลนไทน์วันนี้หรือวันไหน
หนึ่งหัวใจรักมั่นฉันเสนอ
จะเคียงข้างดูแลเพียงแค่เธอ
รักเสมอหญิงเดียวในดวงใจ

ฝากกุหลาบพร้อมรักลงอักษร
เป็นบทกลอนบทนี้พี่มอบให้
หากสองเราคิดคล้ายด้วยสายใย
ขอน้องจงรับไว้อย่าได้เมิน
.........

ภ.ภาพวาด
อ.๑๒.๒.๒๕๕๖


***กลอนนี้ มีพี่ท่านหนึ่ง ขอให้แต่งให้ ภาพเลยแต่งในแบบภาพเป็นชายจีบสาว555

วันแห่งรัก





~ วันแห่งรัก ~

วันแห่งรัก รักแห่งเรา เฝ้าถนอม
วันแห่งรัก รักขับกล่อม พร้อมน้องพี่
วันแห่งรัก รักเติมใจ เติมไมตรี
วันแห่งรัก รักมากมี เกิดที่เรา

วันแห่งรัก รักได้รับ นับว่าสุข
วันแห่งรัก ลำบากบุก ร่วมทุกข์เศร้า
วันแห่งรัก รักอย่าหลอก ที่หยอกเย้า
วันแห่งรัก รักค่ำเช้า คอยเข้าใจ

วันแห่งรัก รักได้มอบ ตอบรอยยิ้ม
วันแห่งรัก รักเอมอิ่ม ยิ้มสดใส
วันแห่งรัก รักร่วมฝัน พากันไป
วันแห่งรัก รักคือให้ ไม่หวังคืน

วันแห่งรัก รักด้วยรัก รักให้ค่า
วันแห่งรัก รักเริงร่า พาเริงรื่น
วันแห่งรัก บริสุทธิ์ ฉุดขึ้นยืน
วันแห่งรัก รักหยิบยื่น ชื่นอุรา
.........

ภ.ภาาพวาด
อ.๑๒.๒.๒๕๕๖

หน้ามือ..หลังเท้า





~ หน้ามือ..หลังเท้า ~


ไม่ได้เป็น คนดี ที่พรั่งพร้อม
ถูกหล่อหลอม ด้วยดวงจิต ริษยา
อยากจะมี เหมือนใครใคร อยากได้มา
จึงไขว่คว้า ทุกวิถี ที่ต้องทำ


ไม่สนว่า ที่ได้นี้ วิธีไหน
จะแลกจาก น้ำตาใคร..เหยียบใครต่ำ
ความทุกข์ใคร ใครเจ็บ หรือใครช้ำ
ฉันเหยียบย่ำ ใครกี่คน ไม่สนใจ


ฉันต้องเด่น ฉันต้องมี ต้องดีก่อน
มิอาทร ทุกข์หมอง ของผู้ไหน
ถ้าขวางทาง ขวางประโยชน์ โปรดรู้ไว้
จะถึงคราว บรรลัย ในเร็ววัน


ฉันเคยดี มีน้ำใจ ให้ผู้อื่น
เคยหยิบยื่น ไม่ตรี ที่มุ่งมั่น
เคยเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ ให้แก่กัน
แต่สิ่งได้ คือเหยียดหยัน เหยียบฉันจม


คนรอบข้าง เพื่อนพ้อง และผองญาติ
ผูกอาฆาต เจ็บแค้น แสนขื่นขม
คนเคยดี แสนดี มีแต่ตรม
จากนี้จะ ชั่วให้สม ข่มทุกคน


หน้ามือจึง เป็นหลังเท้า เข้าขยี้
ไม่ปรานี ใครทั้งนั้น ฉันไม่สน
ขอเอาคืน ยืนดู ผู้ร้อนรน
กับทุกผล การกระทำ อย่างหนำใจ
.........

ภ.ภาพวาด
อา.๑๐.๒.๒๕๕



สุขสันต์วันเกิดแม่

ข้อสอบรัก





~ ข้อสอบรัก ~


ทรมานปานใกล้ใจจะขาด
ด้วยเกินคาดทางทิศคิดไม่ถึง
กำแพงใจพ่ายพังดังอื้ออึง
เพียงเพราะหนึ่งเธอนี้ที่เข้ามา


เธอกะเทาะเคาะค่อยค่อยเป็นรอยร้าว
สร้างเรื่องราวหลากหลายร้ายหนักหนา
จนวันนึงถึงจุดสุดปัญญา
กำแพงพาพังคลืนบนผืนดิน


ฉันตระหนกตกใจด้วยไม่คิด
รู้หมดสิทธิ์ทานไหวถึงใจหิน
กลัวก็กลัว รักก็รัก ปักชีวิน
จะดื้อดิ้น หรือสยบ...ต้องทบทวน


หาคำตอบ ข้อสอบใจ ในเรื่องรัก
ยากยิ่งนัก หัวใจให้ปั่นป่วน
ใช้สมองหรือใช้ใจ..อย่างใดควร
จะใช้ส่วนไหนตัดสินสิ่งค้างคา?


อยากใช้ใจไปตามความรู้สึก
แต่ยังนึกหวาดหวั่นขวัญผวา
กลัวรอยรักซ้ำรอยพลอยโศกา
รินน่ำตาเป็นเหยื่อเพราะเชื่อใจ


ใช้สมองตรองบ้าง..ทางรักจบ
การเสี่ยงคบเจ็บจับรับไม่ไหว
ควรถอยห่างระหว่างกันและกันไป
ความเจ็บจึงจะไม่ทำร้ายเรา


สองทางนี้มีเหตุและมีผล
นำวางบนเครื่องชั่งตั้งลงเข้า
น้ำหนักใจที่วางช่างบางเบา
จึงพุ่งเป้าที่สมองตรึกตรองดู


บทสรุปความรัก..หันกลับหลัง
บทสรุปความหวัง..ช่างอดสู
บทสรุปชีวิต..ปิดประตู
บทสรุปเนื้อคู่..คือการลา
.........

ภ.ภาพวาด
ศ.๘.๒.๒๕๕๖

อย่ามาขอเวลา





อย่ามาขอเวลา


อย่ามาขอเวลา..อย่ามาขอ
อย่ามาต่อรองกัน..ฉันใจหิน
อย่ามาทำสำออย..คอยเล่นลิ้น
อย่ามาแสร้งแกล้งถวิล..ไม่ยินดี

เลิกทำทีตีหน้าเศร้า..เอามาหลอก
เลิกเอ่ยออกรักให้..แสนหน่ายหนี
เลิกเหนี่ยวรั้งเพื่อคบ..จบสักที
เลิกทุกทุกไมตรี...ที่แกล้งทำ
.........

ภ.ภาพวาด
ศ.๘.๒.๒๕๕๖

ระหว่างใจ





ระหว่างใจ


ระหว่่างทาง ระหว่างวัน ที่ฝันใฝ่
มอบหนึ่งใจ ไว้เคียงคู่ สู่วิถี
หากจะถาม ความรู้สึก ส่วนลึกมี
อยากบอกไว้ ณ ตรงนี้ มีแค่เธอ


ระหว่างทาง ระหว่างวัน เคียงกันสู้
สิ่งที่ดู ไกลห่าง อย่างเสมอ
อุปสรรค ดักล้อม พร้อมเสี่ยงเจอ
จะไม่เผลอปล่อยมือสื่อหัวใจ


ระหว่างทาง ระหว่างวัน มั่นเพียงรัก
อาณาจักร  เราสอง ต้องสดใส
อนาคต ข้างหน้า แม้ว่าไกล
จะมีกันแะลกันไปให้สัญญา
.........

ภ.ภาพวาด
ศ.๘.๒.๒๕๕๖

ตัดไฟต้นลม





~ ตัดไฟต้นลม ~


เกิดหวิวไหวในอก..ตระหนกนึก
ความรู้สึกร้อนฉ่าใบหน้าฉัน
ตามร่างกายวูบจนขนลุกชัน
หัวใจสั่นเสียสมดุลว้าวุ่นนัก


อาการนี้ที่เป็นประเด็นใหม่
เกิดอะไรกับใจให้คิดหนัก
ทำไมต้องร้อนรนจนอยากชัก
เพียงการทักอย่างเก่าเขาไม่ทำ


ตั้งหัวข้อต่อจิต..คิดไม่ถูก
เอาเรื่องผูกโยงเข้า..เรานึกขำ
ด้วยเฉลยเผยแปลเพียงแค่คำ
เหมือนยิ่งย้ำให้รู้จุด..สุดห้ามใจ


"รัก"หรือนั่น มันเกิดก่อ..ต้องขอจบ
ยังมิพร้อมจะพบคบคนไหน
ยังมิพร้อมผูกห่วงพ่่วงกับใคร
ยังมิพร้อมชิดใกล้เปิดใจยอม


ต้องตัดไฟต้นลมข่มให้อยู่
ต้องลองสู้กับใจถึงผ่ายผอม
ต้องเลือกเจ็บเก็บใจด้วยไม่พร้อม
ต้องเลือกทางที่ถนอม..ยอมเจ็บเอง


อาจโหดร้ายคล้ายใจไร้รู้สึก
แต่ลึกลึกร้าวนักรักข่มเหง
ตัวของตัวเลือกพัง..จึงวังเวง
ร้องตะเบง..ออกไปใครจะฟัง
.........

ภ.ภาพวาด
ศ.๘.๒.๒๕๕๖






โชคยังช่วยไว้ทันในวันนี้
ได้หาหมอทันทีไม่มีหมอง
ไอ้โรคบ้าหมาฟัดที่กัดน้อง
ใช้แค่สองวันรักษาหาได้แคร์

แม้รอยเขี้ยวแผลเป็นที่เห็นอยู่
ทำให้รู้สึกช้ำและย่ำแย่
มิได้มีผลใดชัวร์เป็นตัวแปร
ส่งผลแก่ใจได้ทั้งร้ายดี

ภ.ภาพวาด

แพ้รัก





~ แพ้รัก ~


"แพ้"แล้วใจไร้แรงจะแข็งขืน
สิ่งที่ฝืนทนทำ.จึงร่ำไห้
มิมีสิทธิ์ยึดครองเจ้าของใจ
ต้องส่งคืนเขาไป..เหมือนไม่แคร์

"รัก"นะยังรักอยู่..รู้ยากตัด
เพราะปล่อยใจผูกมัด ไม่หัดแก้
ถลำลึกลงสุดจุดอ่อนแอ
จึงพ่ายแพ้เพียงเขาก้าวเข้ามา

ภ.ภาพวาด
ศ.๘.๒.๒๕๕๖

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ >> อยากมี





อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ >> อยากมี


อยากมีและอยากได้ ..... จะมุใฝ่แสวงหา
อยากรวยและมีหน้า ..... ขณะยังกำลังดี
ความอยากประการต้น ..... ระยะย่นเสนอนี้
ด้วยใจมนุษย์มี ..... ก็ยุยงกระทำเลว

ภ.ภาพวาด
พ.๖.๒.๒๕๕๖

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑>> หัวใจใกล้กัน





อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑>> หัวใจใกล้กัน


คิดถึงมิเคยหน่าย ..... เฉพาะกายนะที่ห่าง
หัวใจประสานทาง ..... ระยะกว้างก็แคบลง
เชื่อมใจกะใจไว้ ..... ขณะไกลมิไหลหลง
รักนี้จะมั่นคง ..... ฤดิมอบนะคนดี

ภ.ภาพวาด
พ.๖.๒.๒๕๕๖

บุปผา





~ บุปผา ~


บุปผาหล่นบนดินไม่สิ่นสวย
ยังงามด้วยคุณค่าเกินกว่าไหน
แม้กลีบบางช้ำบ้างช่างปะไร
เมื่อเก็บมาร้อยมาลัยยังให้คุณ


เปรียบผู้หญิงนั้นได้คล้ายบุปผา
แม้บางคราเปื้อนเปรอะเลอะคราบฝุ่น
หากจิตใจมีเมตตาและการุณ
คงให้ความอบอุ่นอย่างคุ้นเคย


ต่อให้เหี่ยวให้เฉาสักเท่าไหน
ยังคงไว้สง่าอย่างผ่าเผย
เป็นบุปผาน่าชมและน่าเชย
ด้วยสิ่งเผยมีเห็นเป็นความงาม
.........

ภ.ภาพวาด
อา.๓.๒.๒๕๕๖

"เป็นคนดีที่ชี้หน้าว่าคนอื่น"





~ "เป็นคนดีที่ชี้หน้าว่าคนอื่น" ~


ใครนินทาว่าร้ายมิได้สน
รู้ปากคนชอบเย้ยเอ่ยสนุก
เหยียบใครต่ำทำได้เร่งไล่รุก
มีทุกยุคทุกสมัยให้เห็นกัน


เรื่องไม่จริงเรื่องจริงสิ่งที่รู้
พอเผยสู่สังคมคิดข่มขวัญ
แต่งเติมจัดอรรถรสเนื้อบทนั้น
ให้เรื่องมันเลวร้ายหลายเท่าตัว


"เป็นคนดีที่ชี้หน้าว่าคนอื่น"
เพื่อตนยืนงดงามเหยียบข้ามหัว
เชิญเถอะทำตามอยากหากไม่กลัว
ว่าผลชั่วคืนกลับให้รับเอง
.........

ภ.ภาพวาด
อา.๓.๒.๒๕๕๖

"อย่าเป็นคนดีที่ชี้หน้าคนอื่นว่าเลว"





"อย่าเป็นคนดีที่ชี้หน้าคนอื่นว่าเลว"

วันนี้ได้อ่านประโยคนี้ ก็เลยทำให้มองย้อนกลับมาหาตัวเอง
ว่าเราก็ทำแบบนี้เหมือนกัน แม้การกระทำจะไม่ร้ายแรงเท่าคำ คำนี้ แต่ก็ทำ
เราว่าคนอื่นไม่ดี อย่างนี้ไม่ควรทำ อย่างนั้นไม่ควรทำ
โดยใช้มุมมองของเราเอง เป็นตัวกำหนด และตัดสินพวกเขา

ใน สถานการณ์ชีวิต ทางเลือกของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน เราอาจทำดีกว่าเขา เหมือนเขา หรือ แย่กว่าเขา นั่นเราเองก็ไม่สามารถรู้ได้ และคนที่มองเราอยู่ ก็จะว่าเราเหมือนกัน ในแบบที่เราว่าคนอื่น

ก็อยากจะไม่ว่าใคร แต่คิดว่า คงทำไม่ได้(5555) เพราะอย่างไรตัวเราทุกคน ก็ยังต้องเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง เพื่อมองคนอื่นอยู่ดี

บาง ที รู้ทั้งรู้ ว่าสิ่งที่กำลังจะทำ ทำอยู่ หรือทำไปแล้ว มันไม่ดี แต่เราก็ยังเลือกจะทำ เพราะทุกคนมันมีเหตุผล มุมมอง แนวคิด วิถีชีวิต ที่บีบบังคับให้เป็นไปในแบบที่ตัวเราเองสามารถเลือกได้

----------------------------------------
ที่ เขียนมา ก็เขียนตอนอารมณ์ดี เปิดใจกว้าง ๆ พยายามมองในหลาย ๆ แบบ แต่ก็นะ!! พอเจออะไรที่ไม่ถูกใจ ไม่เห็นด้วย ภาพเองก็ใช้มุมมองตัวเองตัดสินเหมือนเดิม เอาตัวเองเป็นบรรทัดวัดคนอื่นอยู่ดี (แล้วจะเขียนทำไมหว่านี่555) ...... อ่ะ!! มองในมุมดีแล้วกัน "อย่างน้อย ช่วงเวลานึง เราก็สามารถเปิดใจเราเองให้มองเรื่องที่มันคือชีวิตได้".......... ถ้ามองมุมร้าย ที่เขียนนี่!!! "เราพูดให้มันดูดี เอาหน้าเอาตาประมาณนั้น" ......... ทั้งชมทั้งด่าตัวเองเรียบร้อย 5555 คนอื่นได้ไม่มีช่องมาด่าเราได้ 55555555!!!!

คือมุมมองและความคิด ณ ช่วงเวลานึง
ภาพวาด
ส.๒.๒.๒๕๕๖

อัปเกรด เฉดใหม่







~ อัปเกรด เฉดใหม่ ~


ผู้หญิงไทยสมัยนี้นี่แปลกนัก
หาคนรักง่ายง่ายเหมือนขายเร่
ถามประวัติโน่นนี้เป็นยี่เก
แล้วขอควงเท่เท่เก๋กันไป
- -(ภ.ภาพวาด)- -


หมดยุคแล้วหรือศักดิ์ศรีสตรีเพศ
เหมือนเพิ่มเติมอัปเกรดหญิงรุ่นใหม่
ต้องเสาะส่ายแสวงหาชายคุ่ใจ
จนเหมือนไร้ราคาค่าแห่งตน
- -(ปราชญ์)- -


ทั้งตบตีด่าสาดประกาศก้อง
แย่งคู่ครองกันกร่างกลางถนน
ไม่อายดินอายฟ้าน่าพิกล
เยาวชนของไทยดูไร้ยาง
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ชอบนุ่งน้อยห่มน้อยทักชายก่อน
ดูยั่วยวนออดอ้อนเดินโชว์กร่า้่ง
สวยแต่รูปจูบไม่หอมยอมทุกทาง
มั่นซะอย่างต่างไม่สนคนนินทา
- -(ปราชญ์)- -


ขอแค่ตัวเก็บแต้มSpamเยอะ
แม้ต้องเปรอะเปื้อนทรามกามตัณหา
ดูภูมิใจเสียยิ่งสิ่งได้มา
โอ้หนูจ๋าคิดได้อย่างไรเธอ?
- -(ภ.ภาพวาด)- -


เป็นแฟชั่นรุ่นใหม่ยุคไฮเทค
ต้องมีเด็กควงแขนไว้เสมอ
นั่นเด็กข้านี่เด็กเอ็งอย่าได้เบลอ
เดินเผยอเชิดหน้าำท่าภูมิใจ
- -(ปราชญ์)- -


เรียนไม่รุ่งมุ่งใฝ่ในเรื่องเพศ
ล้ำขอบเขตเซี่ยนแสบทำแบบใหม่
พอท้องโย้โชว์หน้าพากันไป
สถานที่ทำแท้งไหนใครเปิดทำ!!!
- -(ภ.ภาพวาด)- -


เป็นปัญหาที่แสนช้ำจำใจตอก
กลืนไม่เข้าคายไม่ออกบอกไม่ขำ
ผู้ใหญ่คิด ชั่วหรือดี ทุกสิ่งทำ
จะสุงต่ำ ใครเล่าวาง ทางให้ดู
- -(ปราชญ์)- -


สื่อมีส่วนอย่างมากหลากหลายด้าน
เหมือนเป็นการชี้ย้ำนำไปสู่
เด็กได้เห็นมองเป็นดีที่เรียนรู้
จึงเกิดการเป็นอยู่อย่างที่เป็น
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ค่านิยมวิปริตจึงปั่นป่วน
จิตสำนึกขาดด้วนอย่างที่เห็น
เหมือนสังคมยั่วยุพาลำเค็ญ
แตกกระเซ็นแปดเปื้อนเตือนสังคม
- -(ปราชญ์)- -


วามเป็นไทยในวันนี้ที่เหลืออยู่
ไทยกลับดูถูกไทยไม่อุ้มสม
เหยียดหยามของไทยว่าไม่น่าชม
แล้วปล่อยจมเป็นธุลีที่ผุพัง
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ใครคือเราเราคือใครในวันนี้
สิ่งดีดี ที่เหลืออยู่ พอปลูกฝัง
เยาวชนของชาติคือพลัง
จะละเลย หรือเกี่ยวรั้ง ยั้งคิดดู
- -(ปราชญ์)- -


ผู้ใหญ่สอนเด็กว่าอย่าโกงเขา
เด็กจึงเฝ้ามองตัวบท น่าหดหู่
โกงกันเองกินกันกว้างเด็กต่างรู้
สิ่งทำอยู่กับคำสอน ย้อนศรกัน
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ฝากคำกลอนวอนกล่าวไว้สักนิด
ให้พินิจพิศดูอย่างสร้างสรรค์
เรื่องของฉันเรื่องของเธอช่างหัวมัน
แล้วจะแ้ก้ ปัญหากัน ได้อย่างไร
- -(ปราชญ์)- -







คำที่บอกหลอกไหมใครจะรู้
เธอทำอยู่ดูท่าน่าเป็นห่วง
หากวันหนึ่งหัวใจเธอหมายลวง
โอ้แดดวงฉันตรมล้มทั้งยืน

ภ.ภาพวาด

หมากัด





~ หมากัด ~


ถูกหมากัดจนเหวอะเลอะเลือดเละ
เป็นแผลเฟะทั้งร่างอย่างสาหัส
เลี้ยงมันไว้ให้ข้าวปลาสารพัด
มันกลับฟัดเข้าเขมือบเกือบถึงตาย

ตั้งแต่เริ่มเดิมทีที่โอบอุ้ม
ฉันเททุ่มทั้งใจอย่างไม่หน่าย
รัก,ดูแลเรื่อยมาพาสบาย
ผลสุดท้ายได้กลับรับความตรม
.........

ภ.ภาพวาด
ศ.๒๕.๑.๒๕๕๖

เกิดจากรักใช่ไหม?





~ เกิดจากรักใช่ไหม? ~


เกิดจากรักใช่ไหมที่ให้นั้น
หรือเพียงคั่นเวลาคราสับสน
ตอบสักนิดคิดอย่างไรหัวใจคน
เกินจะทนความคลุมเคลือเบื่อจริงจริง

ถ้าไม่รักไม่แคร์เพียงแก้เหงา
บอกให้เราเข้าใจในทุกสิ่ง
สถานะกะเกณฑ์เช่นหลักอิง
แล้วจะทิ้งเมื่อพร้อมเลิกตรอมตรม
.........

ภ.ภาพวาด
ส.๒.๒.๒๕๕๖




ความรักนั้นแค่คำ..มิล้ำค่า
หากมองหาความหมายบรรยายใหม่
เหตุและผลคนรู้อยู่ทั่วไป
คือความใคร่เสน่หาตีตราจอง

ภ.ภาพวาด

มีหัวใจ





~ มีหัวใจ ~

มีหัวใจ ไม่ใช่ว่าไม่รัก
แต่หัวใจ เจ็บหนัก รักไม่ได้
สิ่งแวดล้อมรอบข้างที่ขวางไว้
เป็นเหตุให้ วิ่งหนี ทุกทีเลย

เธออาจมองฉันนี้ ที่ขี้ขลาด
มัวหวั่นหวาดรักเกิดไม่เปิดเผย
ปิดหัวใจจองจำทำเฉยเมย
คนคุ้นเคย จึงเคยคุ้น ทารุณจริง
.........

ภ.ภาพวาด
พฤ.๓๑.๑.๒๕๕๖

เบื่อ





~ เบื่อ ~

เบื่อเสียจัง นั่งเบื่อ เบื่อรู้สึก
จิตสำนึก สับสน จนอ่อนไหว
มันเหนื่อยล้า ทั้งตัวและหัวใจ
เหมือนดั่งไฟใกล้ดับ เปรียบกับเรา

ถอนหายใจ เฮ้อ!! ฮ้า!! กว่าห้าหน
จมอยู่ในวังวนของคนเหงา
คิดวิธี หนีประเด็นที่เป็นเงา
ไม่อยากนั่งจับเจ่าเศร้าอย่างเป็น
.........

ภ.ภาพวาด

กฎของพี่ กดขี่น้อง







~ กฎของพี่ กดขี่น้อง ~


เรื่อง มันก็มากจากความเห็นเล่นๆของภาพที่ว่า : "แต่กับเรา เจ้าปราชญ์ เป็นน้องต้องยอมให้พี่ย่ะ มาตราฐานอยู่ที่พี่ เป็นคนตั้ง55555555" ..... ก็เลยกลายเป็นกลอน


ผมขอค้านกฎข้อไหนกันหว่านี่
น้องยอมพี่มันมีซะที่ไหน
พี่ยอมน้องรักน้องมีถมไป
พี่หน้าลิงน้องหน้าใสใช่จริงเชียว

ตามใจน้องนั่นคือกฎคนเป็นพี่
น้ำใจมีพี่คนดีพาน้องเที่ยว
น้องทำผิดพี่ต้องนับรับไม้เรียว
แม้หนังเหนียวเหี่ยวไปนิดยังน่าชม
- -(ปราชญ์)- -



กฎของฉัน เป็นงี้ อย่างที่อ่าน
ถ้าคิดค้านก็ต่างไป มิได้ข่ม
ไม่ใช่สั่ง บังคับ จับมาจม
หากมองตรม เชิญเลือกทาง..ทิ้งห่างกัน

เธอมีสิทธิ์ คิดได้ มิใช่หรือ?
จะลงชื่อ อยู่ต่อ เพื่อก่อฝัน
หรือเดินพรากจากใจ ไร้สัมพันธ์
เพราะตัวฉัน ไม่ได้ว่า จงอย่ากลัว

กฎที่เห็นประเด็นใหญ่ใจความหลัก
คงประจักษ์แล้วหนา ใช่ว่ามั่ว
"ต้องตามใจ ในทุกอย่าง อย่าลงตัว"
โดยไม่มั่ว ระแวง เคลือบแคลงมุม

เธอออกความเห็นได้ ไม่ปิดกั้น
แต่หากฉันเลือกแล้ว แนวสุขุม
เธอก็ต้อง เออออ มาคลอคลุม
และต้องทุ่มทั้งใจเพื่อ เกื้อหนุนนำ
...........................
รู้ฉันรู้ ทำอย่างนี้ ไม่ดีนัก
หากเสียหลัก ลื่นหลง คงถลำ
ตายกับตายเท่านั้น กระกระทำ
ถูกจองจำในสิ่งพลาด อนาถใจ

เธอรู้ทาง อย่างนี้ อย่างที่เห็น
แล้วคิดเป็นประการมองด้านไหน
จะเลือกเดินเคียงกันทุกวันไป
หรือเลือกไปจากกันบอกฉันที?
- -(ภาพวาด)- -



โอ้ละเหวย! ประเทศไทยใช่เปล่านี่
ประชาชีประชาชนคนหรือผี
โอ้!ประชาธิปไตยไหนว่ามี
ตั้งกฎเกณฑ์อย่างนี้ดีหรือไร

"ผมเป็นเด็กวัยสิบ"สามตวามน่ารัก
กลับมี"พี่หน้ายักษ์"บังคับให้
เรามันเด็กรุ่นใหม่ให้ขัดใจ
เกิดผิดยุคหรือไงใครบอกที

จะมีพี่ซักคนให้อนาถ
วางอำนาจเด็ดขาดไปไหมนี่
ต้องตามใจแม่คุณเสียทุกที
โห!ไม่ดีอย่างนี้หนีเถอะเรา

มากำหนดให้จำทำตามกฎ
พี่ใจคดนั่งซดชา(เขียว)แก้เหงา
ชอบบังคับปรับเน้นเร้นดั่งเงา
เดี๋ยวจะเอาบอระเพ็ดเด็ดให้กิน

ไม่รู้จักปราชญ์เปรื่องเสียแล้วหนอ
พี่หน้างอน้องหน้าหล่อเขารู้สิ้น
พี่ตั้งกฎวอนน้าอาช่วยยลยิล
พี่ใจหินบิ่นน้ำใจกันได้ลง

มันไม่แฟร์กันหรอกนะขอบอก
จะยอมตอกหัวใจใช่คิดหลง
มิตรภาพต่างหากที่พะวง
จะยืนยงคงอยู่รู้แก่ใจ

ให้ตามกันทุกอย่างมันไม่ง่าย
ชาติเสือลายกัดกันตายแปลกไฉน
พี่กับน้องกัดกันแปลกอะไร
เคยมีไหมซักทีที่ยอมกัน

ไม่ต้องเอากฎใดมาใส่ปลอก
จะกัดกันให้พี่หงอกเต็มหัวนั่น
อย่าคิดฝันไปเลยเรื่องยอมกัน
มิตรภาพสายใยมั่นนิรันดร..
- -(ปราชญ์)- -



บอกแล้วไงไม่ับังคับ..กลับไปอ่าน
ทุกถ้อยขานสลักเป็นอักษร
อยู่หรือไป ไม่ว่า แม้อาวอน
คนใจร้อนยอมรับกับความจริง

รู้ไม่ง่ายในกฎทั้งหมดนี้
โดนกดขี่ข่มเหงไม่เกรงกริ่ง
ทำเหมือนใจไม่ห่วงอยากช่วงชิง
แล้วลืมสิ่งเที่ยงแท้คือแคร์ใจ

แต่หากลองมองลึกรู้สึกนี้
จะเห็นสิ่งหนึ่งมีที่อ่อนไหว
มันหวาดหวั่นพรั่นพรึงตรึงทรวงใน
กลัวจะได้คำลามาจากเธอ

อย่าทวงถามประชาธิปไตยให้ยุ่งยาก
ด้วยไม่อยากตั้งม็อบก่อยื่นข้อเสนอ
การบังคับให้อยู่ดูละเมอ
มันไม่เจอความจริงใจที่ให้กัน

กฎสร้างนี้ที่ดูร้าย หากใจรับ
เราต่างปรับเข้าหาพาสุขสันต์
มิตรภาพตราบนานกาลนิรันดร์
รับตัวฉันที่ฉันแย่แต่เริ่มคบ

หรือกฎนี้ที่สร้าง ขวางเกินรับ
จนถึงกลับรับไม่ได้ ให้มันจบ
อย่าเหลือบแลแคร์กันสัมพันธ์ลบ
คงเพียงพบเพื่อจาก..ยากอะไร

น้องเป็นน้องคนดีที่พี่รัก
แต่หากจักจากกันมันย่อมได้
พี่คนนี้ที่หมดค่า ขอลาไกล
จะไม่กลับมาให้ได้เห็นเลย
- -(ภาพวาด)- -



คบคนพาลพาลมักพาไปหาผิด
ใครช่างคิดคำนี้ถูกจริงเหวย
กฎบ้าบอคอแตกแปลกนักเอย
แต่เกิดมาไม่คุ้นเลยกับมัน

ปากเขากรอกบอกว่าไม่บังคับ
แต่คิดกลับเหมือนโดนจับทำหมูหัน
เชือดนิ่มนิ่มชิมให้อิ่มก็แล้วกัน
ระวัง!เถอะไขมันดั้นจุกอกตาย

เบื่อกฎเกณฑ์พี่ใจร้ายหมายกำหนด
ขอพักซดโค้กหน่อยดับกระหาย
น้องกินน้ำพี่กินขวดอย่าโวยวาย
พักผ่อนคลายหายใจร้อนค่อยว่ากัน
- -(ปราชญ์)- -



อาจมองเป็นคนพาลทุกด้านเผย
แต่ไม่เคยพาลดะนะตัวฉัน
พาลเฉพาะบุคคลที่ผูกพัน
เหมือนตรวจเช็คความสำคัญ..ว่ามันมี

ที่งอแง ขี้งอน จนอ่อนไหว
เพราะหัวใจ กลัวโดนบุกรุกพื้นที่
กลัวว่าใครจะช่วงชิงสิ่งดีดี
แล้วตัวฉันคนนี้ที่ต้องไป

ถึงดูโง่งี่เง่า..เขลาอย่างมาก
แต่ก็อยากบอกถึงซึ่งนิสัย
สิ่งที่เห็นเป็นฉันวันนี้ไง
คือคนเอาแต่ใจ...เหมือนไม่แคร์
- -(ภาพวาด)- -


ไม่รู้..แต่รู้


ชีวิตติดปีก







~ ชีวิตติดปีก ~


ฉันมีปีกโบยบินไปสุดหล้า
เพื่อตามหาความฝันก่อนวันสาย
ชีวิตมีเวลาไม่มากมาย
ต้องตะเกียกตะกายให้ได้มา


บางครั้งคราวเจอลมพายุหนัก
ปีกแทบหัก พลัดหล่นร่วงห้วงเวหา
ร่างกระทบลงสู่พสุธา
ทั้งกายาเลือดเขรอะ อยู่เกรอะกรัง


ถึงเจ็บหนักเท่าใดไม่เคยท้อ
แรงมีพอพยุงให้มุ่งหวัง
สืบสองเท้าก้าวเดินด้วยพลัง
แม้เจ็บหนักอีกกี่ครั้งจะยังยืน


รอวันปีกเราแข็งเรี่ยวแรงไหว
จะโผลบินต่อไปด้วยใจชื่น
เผชิญโลกใบกว้างกลางวันคืน
ท่องทุกพื้นภูมิภาคที่อยากไป
.........

ภ.ภาพวาด
อ.๒๙.๑.๒๕๕๖


วันนี้





~ วันนี้ ~

วันพรุ่งนี้ดีไหมยังไม่รู้
แต่ขอสู้กับวันนี้ดีให้ได้
อุปสรรครอบด้านจะผ่านไป
เพราะเรามีฝันไกลให้ไปชิง

จะไม่หยุดไม่ยั้งถ้ายังไหว
จะก้าวต่อ ต่อไปไม่หยุดนิ่ง
จะทุกข์สุขรู้คิดชีวิตจริง
จะเป็นสิ่งภาคภูมิใจให้ตัวเรา

ภ.ภาพวาด
อ.๒๙.๑.๒๕๕๖

ใจรู้แก่ใจ


ไม่สำคัญ..ไม่งอน


พี่หมอง.. น้องปลอบ









~ พี่หมอง.. น้องปลอบ ~

มันเจ็บอก ชอกช้ำ ซ้ำที่เก่า
ไม่อยากเศร้า เหงาแบบนี้ พี่ไม่ไหว
เหนื่อยและท้อ รอแบบนี้ เพื่ออะไร
แต่หัวใจ ใยดึงดื้อ ยื้อไม่ตาม
- -(MsSaddiary)- -



ครายิ่งช้ำยิ่งเจ็บยิ่งเก็บไว้
มันเหมือนใจโหยหาเกินกว่าห้าม
ต้องหักดิบเด็ดดึงจึงจะปาม
จบทุกความสัมพันธ์วันที่มี
- -(ภ.ภาพวาด)- -



ครั้นยิ่งยุ ดูยิ่งห้าม ยิ่งถามหา
มีน้ำตา ทุกคราครั้ง ที่รั้งหนี
ทำยังไง ใจไม่ช้ำ ย้ำบอกที
ทุกวันนี้ พี่ไม่ไหว ใจระทม
- -(MsSaddiary)- -



เมื่อห้ามใจไม่ได้ไม่ต้องห้าม
ปล่อยมันตามความรู้สึก..แม้ลึกขม
ก้าวตามใจเรียกร้อง..อย่าหมองตรม
น้ำตาพรมภายหน้ากล้ารับมัน
- -(ภ.ภาพวาด)- -



แต่กลัวเป็น เขาเห็น เช่นตลก
เป็นแค่โจ๊ก คงเหมือนบ้า ช่างน่าขัน
กลัวแสนกลัว กลัวรู้ว่า ไม่รักกัน
ใจหวาดหวั่น หากมันใช่ ไม่ไหวทน
- -(MsSaddiary)- -



หากเขาเห็นเราเป็นโจ๊กตลกจริง
ทำกลอกกลิ้งขำไปอย่างไม่สน
ความสะใจได้เจอที่เปรอปรน
ก็ให้คนโง่เง่าเอาไปเลย
- -(ภ.ภาพวาด)- -



ทำอย่างไร เมื่อใจสั่น พาลอ่อนแอ
แสนท้อแท้ แพ้ทุกอย่าง ที่อ้างเอ่ย
รู้น่าขำ ที่ทำไป ให้เปรียบเปรย
แต่ใครเลย จะเผยตน เพื่อทนตรม
- -(MsSaddiary)- -



คงทำใจได้หนึ่งอย่างเป็นทางเริ่ม
แล้วค่อยเพิ่มความเข้มแข็งแรงผสม
สู้กับความรู้สึกปวดขมวดปม
ค่อยค่อยข่มแล้วปลดเปลื่องทุกเรื่องคลาย
- -(ภ.ภาพวาด)- -



อีกเมื่อไหร่ จะคลายลง แล้วปลงตก
เมื่อใจโศก คงอีกนาน กว่าผ่านได้
ทรมาน การก้าวข้าม ความเสียใจ
คงทำได้ แค่ไม่เผย เอ่ยออกมา
- -(MsSaddiary)- -



มันกำหนดไม่ได้เมื่อไหร่หลุด
ออกจากจุดโศกศัลสิ้นปัญหา
อยู่ที่ใจของพี่ที่นำพา
จะแกร่งกล้าพอไหมไหวเปล่าเออ?
- -(ภ.ภาพวาด)- -



เคยคิดนะ ว่าพี่เก่ง เข้มแข็งพอ
หากก็ท้อ รอแต่เขา เศร้าเมื่อเผลอ
ใจไม่อาจ ตัดขาดได้ คล้ายอยากเจอ
เช้าก็เพ้อ ละเมอค่ำ ก็คร่ำครวญ
- -(MsSaddiary)- -



ห้ามหัวใจไม่ง่ายหรอกออกจะยาก
คิดถึงมากเพ้อพร่ำยิ่งกำสรวล
วันเวลานานไปคล้ายโซ่ตรวน
คือชนวนความเจ็บ..เก็บไว้ไย?
***
มันต้องเลือกทางใดในทางหนึ่ง
หากค้างกึ่งคาบเส้นอยู่ยากสู้ได้
พี่ต้องเลือกสักทางย่างก้าวไป
น้องจะอยู่ เป็นกำลังใจให้พี่เอง
- -(ภ.ภาพวาด)- -



ฟังเสียงใจ


หมวยซ่า ท้าตี๋แสบ








- หมวยซ่า ท้าตี๋แสบ -

สวัสดีอาหมวยสวยไม่เสร็จ
ขอเลขเด็ดเซ็ตซิอย่าหนีหน้า
แม้หากถูกทุกงวดหวยรวยล้นฟ้า
จะวิวาห์กับน้องประคองใจ
- -(ภ.ภาพวาด)- -


โถอาตี๋ หน้าชีกอ หล่อเหลาเหย่
คิดว่าเท่ห์ เก๋น่าคลอ หล่อตรงใหน
หากน้องให้ ใบ้หวย ได้รวยไป
แนะนำใหม ไปทำหล่อ จะรอดู
- -(MsSaddiary)- -


โธ่!!อาหมวยสวยไม่เสร็จ..มองเอ็ดดี้
หน้ายังพี่ดารานะนังหนู
สกินเฮดบาดใจ ใครก็รู้
หากโฉมตรูคู่พี่ ดีแน่นอน
- -(ภ.ภาพวาด)- -


สกินเฮด!!!แล้วเหตุใด คล้ายชันตุ
แสนขระขรุ ดูไป อี๋!!คล้ายมีหนอน
ทำอวดโอ้ โม้คุยไป ไม่สังวรณ์
แค่ผมร่อน ร่วงว่อนหาย ใช่อินเทรนด์
- -(MsSaddiary)- -


ปากหรือตูดพูดมาไม่น่ารัก
ระวังจักเกาะคานอยู่บ้านเล่น
หล่ออย่างพี่ทำเมินเดินหลีกเร้น
หากล่วงกาลแถมของเซ่นพี่เผ่นนา!!!
- -(ภ.ภาพวาด)- -


หากต้องคู่ ชู้ชื่นทน คนอย่างพี่
หน้าก็ตี๋ ขี้ฟันมาก ปากก็หนา
เอ่ยปากที เหมือนมีตด พ่นออกมา
น้องขอลา ไม่มาสู่ ขออยู่คาน
- -(MsSaddiary)- -


โธ่!!อาหมวยตาต่ำเป็นตาตุ่ม
ได้เจอหนุ่มอย่างพี่มีแก่นสาน
เก่งคำนวณเก่งภาษาวิชาการ
เอาทุกงานหนักเบา..ไยเจ้าเมิน
- -(ภ.ภาพวาด)- -


คำนวณเก่ง? เคร่งคร่ำ กับปกเด้ง
เที่ยวอวดเบ่ง เก่งภาษา ดังว่าขาน
เท่าที่เห็น พี่เป็นแต่ วิชามาร
เที่ยวไล่พาล ตะบันต่อย ถ่อยสิ้นดี
- -(MsSaddiary)- -


ถึงจะชั่ว ชั่วสำหรับ กับคนอื่น
ทั้งลูกปืนเตะต่อย รอยวิถี
หากกับน้องหมวยสาวเจ้าฉิมพลี
อันตัวพี่มิเคยจักหักหาญใจ
- -(ภ.ภาพวาด)- -


คงจะยาก ลำบากหน่อย ต้องคอยนิด
ในเมื่อผิด ชิดรายรอบ หุ้มกรอบไว้
ร้อยคำบอก ไปหลอกเขา ลูกสาวใคร
จะไหวใหม ให้ลืมหมอง ลองคิดดู
- -(MsSaddiary)- -


อย่ายึดติดผิดพลาดไปในอดีต
อย่าได้ขีดเส้นตั้งมาบังคู่
อย่ามองหน้าพาใจโน้มนะโฉมตรู
หาขี้เหร่กว่าพี่คู่ หนูอย่าทำ
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ไม่คิดหา มาผูกใจ ให้หดหู่
ที่เป็นอยู่ รู้ดีแน่ แค่ขำขำ
แค่ผ่านไป ไม่สักนิด จะคิดจำ
ไม่อยากช้ำ เพื่อซ้ำใจ ให้ระทม
- -(MsSaddiary)- -


เจ้ายังสาวยังแซ่แหมน้องหมวย
อย่าทำป่วยทางใจให้ขื่นขม
เถอะเปิดรับพี่นิดได้ชิดชม
จะหุ้มห่มห่อใจให้นางเดียว
- -(ภ.ภาพวาด)- -


หากเปิดใจ เชื่อได้เหรอ ไม่เผลอแย่
หากใจแพ้ คงแย่ที่ พี่ไม่เหลียว
หากยอมรับ พี่ปรับได้ เท่าไหร่เชียว
กลัวประเดี๋ยว เลี้ยวกลับกลาย ร้ายเช่นเดิม
- -(MsSaddiary)- -


น้องอาหมวยสวยไม่เสร็จเผ็ดอย่างนี้้
ยากที่พี่จะมีใครคนใหม่เพิ่ม
ความสวยแปลกถ้าแยกใจไม่ต่อเติม
พี่คงเริ่มประสาทแล้วนะแก้วตา
- -(ภ.ภาพวาด)- -


หากอาตี๋ พี่สัญญา จะรักมั่น
ไม่แปรผันหวั่นไหว ในวันหน้า
จะดีร้าย ไม่ทิ้งขว้าง ห่างกายา
น้องพร้อมมา ท้าคู่ ร่วมอยู่เคียง
- -(MsSaddiary)- -


ตี๋ขอให้สัตย์สัสัญญากับอาหมวย
จะรักด้วยจริงใจไม่โต้เถียง
จะใช้เหตุและผลตรงไม่หลงเอียง
ขอแค่เพียงหมวยรักสมัครใจ
---------------
จุดเริ่มรักถึงจะดูมิหรูหรา
แต่คุณค่ามีครบยากพบได้
อย่ามองเพียงรูปเปลือกแล้วเสือกไกล
แต่จงใช้ใจวัดตัดสินคน
- -(ภ.ภาพวาด)- -


สายลมแห่งรัก





~ สายลมแห่งรัก ~

สายสมหนาวดุจดั่งภวังค์จิต
สื่อความคิดสื่อใจได้ส่งถึง
แรงปะทะลมสื่อที่อื้ออึง
ห้วงคนึงคล้ายอุ่นกอดเธอกอดใจ


เสียงลมอู้รู้สิ้นเหมือนยินเสียง
คล้ายสำเนียงเธอนั้น..พาหวั่นไหว
เพียงแผ่วแผ่วแว่วหวานซ่านฤทัย
ก้องอยู่ในทรวงเราเท่าทวี


มือถือซองจดหมายสายตาเหม่อ
คิดถึงเธอคนไกลใจสุขี
แค่อ่านความถามไถ่ในชีวี
ก็มากมีคุณค่ากว่าบรรยาย


ระยะทางห่างไกลไม่อาจกั้น
ด้วยความรัก ความผูกพัน มีมั่นหมาย
อาจไกลตัว..แต่หัวใจใกล้มากมาย
ดุจผูกปลายเงื้อนรัดรักของเรา
.........

ภ.ภาพวาด
อ.๒๒.๑.๒๕๕๖

มโนกลอน







มโนกลอน


กลอนคือศิลป์ จินตนาการ ผ่านภาษา
วาดมายา ในมโนฯ ผูกโบว์ฝัน
เรียบเรียงฉาก หลากรส บทรำพัน
เพื่อสร้างสรรค์ เรื่องราว กล่าวคำกลอน


แต่ละรส บทวาง ต่างไม่เหมือน
บ้างฝาดเฝื่อน บ้างขม คมอักษร
บ้างหวานหยด รสเยี่ยม เปี่ยมอาทร
บ้างเผ็ดร้อน เร่งเร้า จนเศร้าตรม


หนึ่งผู้อ่าน การคิด มีสิทธิ์นึก
ความรู้สึก ซ่อนใจ ใส่ผสม
แต่ละตอน กลอนเขียน เปลี่ยนอารมณ์
ทุกถ้อยบ่ม คือละคร หลากตอนมี


มองให้กว้าง อย่างรู้ ดูสนุก
อรรถรส แห่งความสุข ทุกวิถี
ทั้งแนวร้าย แนวรุก บุกโจมตี
คือสิ่งที่ผู้แต่งกลั่นสรรสร้างมา
.........

ภ.ภาพวาด
จ.๒๑.๑.๒๕๕๖