---->>
ขอขอบคุณละครเรื่อง...(จำชื่อไม่ได้55)...เขาบอกประมาณว่า :
สร้างตัวเราตัวเองให้มีค่าถึงแม้ว่าจะไม่มีใคร ทำให้คนที่เขาทิ้งเราไปเสียดายดีกว่าให้เขาสมเพช
♫ คุณค่าในตัว
อย่าร้องไห้เลยหนอพอเถอะข้า
เสียน้ำตาอาลัยทำไมเล่า
ถ้าเนื้อที่หัวใจไร้ซึ่งเรา
ก็ปล่อยเขาไปเถิดแค่เปิดทาง
ถึงยื้อไว้ใช่สุข..จะทุกข์หนัก
เมื่อความรัก หมดแล้ว เปลี่ยนแนวสร้าง
ด้วยมีคน เติมใจไม่จืดจาง
กั้นระหว่างรักเรา..ซึ่งเขาปอง
ความเสียใจใช่ยาจะทาหาย
แต่เปรียบคล้ายดังมีดกรีดสนอง
และหยดใสคือเกลือเจือน้ำคลอง
เพียงละอองต้องเนื้อ..เหลือจะทาน
ปาดน้ำตาจากแก้มแต่งแต้มสี
ให้โสภีผ่องผุดดุจของหวาน
สร้างคุณค่าตัวเองให้เบ่งบาน
มิร้าวรานดั่งก่อนตอนเขาลา
หากได้เจออีกที่ ณ ที่ไหน
หวังทำให้เสียดายในคุณค่า
เปรียบเป็นหงส์บินวนบนฟากฟ้า
ที่หมาป่าเหลือบแลได้แต่มอง
.........
ภ.ภาพวาด
ถ้าตัวเขาเราไม่เห็นค่าตัวเราเองจะหวังให้ใครเห็น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น