---->>
เมื่อรัก..ต้องลา
โศกศัลย์ วันที่ร้าง
สูญทุกอย่าง น้ำตาร่วง
รักคุ้น อุ่นแดดวง
กลับโดนลวง ล้วงหัวใจ
เธอพบ คบกับเขา
ลืมรักเรา แล้วใช่ไหม
วันเวียน เปลี่ยนแปรไป
คงทำให้ ใจเปลี่ยนตาม
จบจบ พบต้องจาก
ร่องรอยฝาก การเหยียดหยาม
หวังรัก จักงดงาม
กลับเป็นทราม ยากถามทวง
ลึกลึก รู้สึกร้าว
ทุกเรื่องราว ที่ก้าวล่วง
โศกตรม ขมแดดวง
ด้วยบาศบ่วง ห่วงรักตรึง
.........
ภ.ภาพวาด
ศ.๒๑.๑๒.๒๕๕๕
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น