เถียงเรื่องรัก

เถียงเรื่องรัก

ร้อยกุหลาบร้อยดอกมาบอกรัก
ร้อยรสถ้อยร้อยคำทักถักมาให้
ร้อยเรื่องราวตามใจสั่งอย่างตั้งใจ
เป็นมาลัยคล้องกมลแด่คนดี

ทุกวันจะคิดถึงทุกเช้าสาย
เลิกงานบ่ายจะมาหาที่นี่
มาพูดคุยเก็บเกี่ยวเกี้ยววลี
แล้วฝันถึงตอนราตรี .... แค่นี้พอ....
- -(เมฆา สายลม)- -


ไม่ต้องร้อยถ้อยคำใด คำไหนหว่าน
ไม่ต้องการ การใกล้ชิด คิดลวงล่อ
ด้วยไม่ใช่สตรี ที่บ้ายอ
เชิญเถอะพ่อพวงมาลัย กลับไปเลย

จะเช้าสายบ่ายค่ำย้ำถนัด
ฟังชัดชัด "อย่ามาอีกหลีกไปเหวย"
สถานที่ทุกที่นั้น ฉันคุ้นเคย
นายควรห่างวางเฉย เดินเลยไป
- -(ภ.ภาพวาด)- -


เดินกลับหลังเสียใจดอกไม้เหงา
ขืนส่งมอบให้เขาคงหมองไหม้
ถ้ากุหลาบที่ร้อยเป็นเช่นมาลัย
ไม่ใส่ความตั้งใจ ..คงไม่แคร์

ใจจริงนั้นอยากถามความเหตุผล
ไม่เคยปรนเปรยคำยอ ลวงล่อแน่
แค่คิดถึง อยากพูด-ฟัง.. ยังเริ่มแพ้
ต้นรักตาย ตั้งแต่ เริ่มปลูกรัก
- -(เมฆา สายลม)- -


กลับไปได้ก็ดี..อีตาเบื๊อก
หญิงมีเลือก มากมาย ให้รู้จัก
ทำก้อร่อตอแย..แหม!! น่านัก
อัดสักพลั่ก คงขยาดหวาดไปนาน

จีบไม่ดูตาเรือและตาม้า
งี้ต้องว่า ให้หวั่น เลิกฝันหวาน
ฮึ!! ทำที ตีหน้าเศร้าอย่างร้าวราน
ให้สงสารซินะ!!...เมินซะเธอ
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ไม่รู้ว่ามีเรือและมีม้า
มิฉะนั้นคงไม่กล้ามาเสนอ
ด้วยรู้สึกประทับใจแรกได้เจอ
ไม่คิดว่าจะเก้อที่เผลอใจ
ก่นประณามความเป็นชาย ห้ามทายทัก
แต่ห้ามรักห้ามหลงคงไม่ได้
คงแคร์เขา"ม้า-เรือ" ที่เผื่อไว้
จึงผลักไสเราเพื่อ ...รักเรือ-ม้า...
- -(เมฆา สายลม)- -

แล้วแต่นะจะคิด สิทธิ์นายนี่
ฉันขอที ออกไป ให้พ้นหน้า
อยากคร่ำครวญหวนหึงรำพึงพา
โปรดอย่ามาให้เห็น..เหม็นหน้านาย!!

ฉันจะมี เรือม้าหรือว่าหมู
นั่นคือคู่ของฉัน ที่มั่นหมาย
ส่วน"คนอื่น"หลีกไป ให้ไกลกาย
ไม่งั้นตาย ไม่รู้ด้วยซวยแน่นะ++!!
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ปลื้มใจแทนคนนั้นคู่หมั้นหมาย
คงเป็นชายคนสนิทไม่คิดผละ
คงงดงามบรรเจิดเลิศวาทะ
จึงชนะครองกมลเธอคนนี้

ก็ต้องปลงคงทำไรไม่ได้มาก
ก็แค่อยากอวยชัยให้สุขศรี
รักเราคงดูเถื่อนเปื้อนราคี
เสียดายความรู้สึกดี... ที่กลับร้าย....
- -(เมฆา สายลม)- -


เป็นผู้ชายซะเปล่า ไม่เข้าท่า
ไร้สง่า ทำจ๋อง อย่างหมองหมาย
กระตุ้งกระติ้ง ยังกะตุ๊ด สุดบรรยาย
นายควรอายสักนิดคิดให้ดี

นี่อะไร ทำเซื้อง เรื่องผู้หญิง
ทั้งที่จริงควรจักรักศักดิ์ศรี
ไว้สง่าผ่าเผยที่เคยมี
หรือวิถี เปลี่ยนใหม่ใส่กระโปรง
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ชายแท้คือไม่ช่วงชิง..หญิงผู้อื่น
มิใช่กลัวลูกปืนหรือไข้โป้ง
ด้วยหัวใจมิได้มีไว้ขี้โกง
ไม่อยากถูกผูกโยงแย่งหญิงใคร

เมื่อใจแพ้ก็ยอมรับความพ่ายแพ้
มิใช่คนเถือกแถลื่นไถล
จะไม่ครองรักสามเส้าให้ร้าวใจ
รักข้างเดียว แล้วไง?.. ใครห้ามรัก...
- -(เมฆา สายลม)- -


ทราบแล้วค่ะ ว่าคุณดีเป็นที่หนึ่ง
แต่ไม่ซึ้ง จึงพลอยคอยแต่ผลัก
อิสระ ฉันมี นั้นดีนัก
จึงวิงวอน อย่าทักให้รักเลย

ฉันไม่ได้มีใคร ไว้ให้รัก
แต่ไม่ยัก คิดมี นี่เฉลย
บอกให้รู้ ใช่เปิดทาง สร้างคุ้นเคย
และที่เอ่ย ด้วยไม่คิด ติดค้างกัน
- -(ภ.ภาพวาด)- -


รักควรคือชีวิตอิสระ
เสน่หาราคะและความฝัน
ความลุ่มหลงหวงหึงอย่างดึงดัน
นั่นคือบ่วงผูกพันธนาการ

ไม่เคยรักกลัวรักได้อย่างไรนี่
ตัวอย่างรักดีดีที่สวยหวาน
หากเติมรักเติมห่วงใยให้นานนาน
ก็จะไม่ร้าวรานเรื่องหัวใจ.....
- -(เมฆา สายลม)- -


ไม่จำเป็นเลยนี่ที่ต้องพบ
รักติดลบที่เห็นประเด็นใหญ่
ทั้งข้างกายข้างเรือนมีเกลื่อนไป
จะต้องหาทำไมให้เจ็บเอง

ฉันไม่รักนายก็อย่ามาบังคับ
ฉันไม่รับนายก็อย่ามาข่มเหง
ฉันไม่สนนายก็อย่ามานักเลง
ฉันตะเบงนายจะจ๋องลองไหมเออ!!
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ไม่เคยบังคับใครให้รับรัก
ในบทกลอนทุกวรรคที่เสนอ
ไม่มีหรอกถ้อยคำที่พร่ำเพ้อ
เพราะรู้เธอไม่ชอบให้ใครบังคับ

ฉันเพียงหอบไม้ดอกมาบอกรัก
เธอจวักผลักเมินก็เดินกลับ
แค่บอกรักก็ติดลบจบใจยับ
สมน้ำหน้าคนอาภัพ ..จำเอาไว้

เชื่อ..ความรัก สร้างทุกอย่าง สร้างชายหญิง
เชื่อ..รักแท้เป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่
หากรักมีแต่ทุกข์ไม่สุขใจ
โลกนี้คงสิ้นไร้ "คนรักกัน"....
- -(เมฆา สายลม)- -


นายเชื่อรักปักใจให้เป็นหนึ่ง
แต่ฉันซึ่งไม่เชื่อรัก มักหวาดหวั่น
ความงามรักด้านดี ที่ผูกพัน
อย่าลืมมันด้านร้าย..ถึงตายเชียว

คำคนว่าหวังมาก มักเจ็บหนัก
เปรียบกับรักผูกใจไว้แน่นเหนียว
ลึกถลำช้ำยิ่ง เจ็บจริงเจียว
ความเปล่าเปลี่ยวทับถมรักจมลง

อย่ามองแค่แง่ดีมีให้เห็น
ทุกประเด็นประจักรักหรือหลง
นายแถลงแจงแต่ดีที่มั่นคง
ดุจเจาะจงใจเยินเพื่อเชิญชวน

ก่อนจะพูดช่วยคิดสักนิดหน่อย
อย่าพล่ามพล่อย เปลี่ยนแปลแก้บางส่วน
เอาความจริงสยบครบกระบวน
นั่นจึงควรถูกที่วิถีทาง
- -(ภ.ภาพวาด)- -


ใครมองรักเป็นอย่างไรไม่ก้าวล่วง
ใครมองรักคือบ่วง ถ่วงใจ-ร่าง
เพราะไม่เคยหาญหักรักอำพราง
ด้วยไม่เคยแอบอ้างเข้าครอบครอง

เมื่อพบรักก็ปล่อยให้หัวใจรัก
ไม่เคยกักขังใครให้หม่นหมอง
ไล่ก็กลับบ้านไปไม่เรียกร้อง
ตื่นเช้าก็เที่ยวท่องใช้ชีวิต

ก็รู้ตัวว่าคงด้อยน้อยคุณค่า
ก็รู้ว่าหัวใจไม่มีสิทธิ์
ก็สุดแล้วแต่ใคร จะใคร่คิด
รักคือทิพย์ หรือคือพิษ .. ก็ฤทธิ์รัก
- -(เมฆา สายลม)- -

คนละมุมที่มอง..ของความต่าง
คนละอย่างที่คิด..ไม่ผิดหลัก
คนละความรู้สึก..ไม่ยึกยัก
คนละใจตระหนัก..รักต่างมุม

คนละแง่แลไป..ดูไกลโคตร
คนละโยชน์ยากปรับ..จับรวมกลุ่ม
คนละสิ่งสื่อสาร..การควบคุม
คนละเปลือกเลือกหุ้ม..ที่ทุ่มเท

เราเหมือนเส้นขนานผ่านมาพบ
จุดบรรจบยากนักจะหักเห
ระยะทางวางไว้ไม่จำเจ
เป็นวันเวย์ทอดยาวให้ก้าวไป
- -(ภ.ภาพวาด)- -

**ขอขอบคุณความสนุกค่ะ  ขอขอบคุณพี่เมฆที่ต่อกลอนกับภาพค่ะ ใช้คำหนัก คำแรงอะไร ภาพขอโทษพี่ด้วยนะคะ